Henk’s column: Voetbalweekend (2)

Andere clubs zijn al lang en breed weer in training en bereiden zich in alle rust voor op de tweede seizoenshelft. Van hun trainingskampen zijn slechts nog sterke verhalen, blessures en andersoortige al dan niet overdraagbare kwaaltjes over. Iedereen kent het gevoel dat ik nu heb wel. Het is precies hetzelfde gevoel dat ik afgelopen zomer veel heb gehad.

Na maandenlang iedereen te hebben uitgezwaaid en bij terugkomst hun heerlijke vakantieverhalen te moeten aanhoren had ik in december mijn vakantie nog heerlijk voor de boeg. Heerlijk was het overigens zeker! Met het teamweekend is dat niet anders. Afgelopen weken waren het voornamelijk de verhalen van bijvoorbeeld Velsen- en Bloemendaal-spelers die mij deden smachten naar ons eigen teamweekend. Overigens bewust ’teamweekend’ en niet trainingskamp genoemd, daar er geheel traditiegetrouw niet getraind zal worden volgende week in Maastricht. 26 januari is het zover, hopen dat we vorig jaar kunnen overtreffen, voor wie vergeten is hoe dat er aan toe ging is dat hier terug te lezen.

Iedereen die mij kent als voetballer zal zo in kunnen schatten dat ik het hooghouden van één bal al knap lastig vind. Met het hooghouden van alle spreekwoordelijke ballen in het leven heb ik ook moeite, tijd is een kostbaar en vooral schaars goed in huize Hageman. Trainen schiet er zodoende meer bij in dan mij lief is. Helaas, wie niet traint speelt niet. Sorry, dat zeg ik natuurlijk verkeerd, wie niet traint is niet fit en wie niet genoeg talent heeft moet fit zijn om zich in de basis te spelen. Dat zorgt ervoor dat ik niet altijd heb gespeeld en zodoende een summier aandeel heb in de knappe 5^e plek op de ranglijst. Wel is het zo dat ik genoeg heb gespeeld en gezien om hier te zeggen dat de 4^e plaats als eindklassering een reëel doel is waaraan ik – in mijn waarschijnlijk laatste jaar als eerste elftalspeler – ieder steentje dat ik kan zal bijdragen tweede seizoenshelft.

Een tweede seizoenshelft die we dus aftrappen met een teamweekend, een goede sfeer is immers het halve werk en aangezien wij bij Terrasvogels niet van half werk houden gaan we voor een sublieme sfeer. Ik heb mij laten vertellen dat Maastricht daarvoor een uitstekend decor biedt. Na respectievelijk Groningen, Keulen, Düsseldorf en Leuven zal het mij benieuwen. Aangezien ik de eerste seizoenshelft dus niet altijd vooraan heb gestaan bij trainingen en wedstrijden zal ik mij tijdens het teamweekend van mijn beste kant moeten laten zien. Dat ik door werkgerelateerde verplichtingen vier uurtjes later dan de rest in Maastricht arriveer is wellicht tekenend voor mijn eerste seizoenshelft, maar ik zal mij vanaf dat moment voor de volle 100% inzetten. Beloofd! Aan de groepsapp te lezen ben ik niet de enige met dit voornemen, iedereen heeft er zin in. Niet verzaken aan de bar, blijven werken voor elkaar en met de overwinning op zak veilig naar huis toe luidt het strijdplan in wellicht ietwat geforceerd – maar daarom niet minder toepasselijk – voetbaljargon.

Als ons dat lukt, dan weet ik zeker dat Terrasvogels een hele mooie tweede seizoenshelft tegemoet gaat, wellicht sportief met een 4^e plaats, maar anders zeker qua sfeer. Want als ik één ding heb geleerd in twaalf jaar selectievoetbal: Van een weekendje weg met een groep jongvolwassen mannen ga je op één of andere vreemde manier altijd meer punten pakken. Terrasvogels eindigde deze eeuw nooit hoger dan de 6^e plaats in de vierde klasse. Beide jaren was ik erbij en het elftal was toen zeker niet beter dan het huidige eerste. Dat belooft wat….

Tot de volgende!

Henk

Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.

HENK HAGEMAN, 1988. Werkzaam als teammanager bij een IT-bedrijf in Haarlem. Gevoetbald bij Velsen, SVIJ, Waterloo en de laatste 4 seizoenen bij s.v. Terrasvogels in Santpoort-Zuid. Vader van een zoontje van 3 jaar en een echte voetbalgek. Zowel passief als actief altijd bezig met (amateur)voetbal.