Henk’s column: Voetbalweekend

In de komende 10 minuten krijgt u een exclusief kijkje in het leven van een amateurvoetballer op trainingskamp. Of laten we het voetbalweekend noemen aangezien ik geen bal heb gezien. Laat ik duidelijk zijn, alle personen, plaatsen en situaties zijn pure fictie en eventuele overeenkomsten met de werkelijkheid berusten louter op toeval.

Voorpret:
Een groot gedeelte bestaat uit voorpret. Voor een paar selectieleden bestaat die voorpret uit het regelen en organiseren van het weekend, voor de andere spelers uit foto’s van het vorige weekendje delen in de groepsapp. Foto’s waarvan het jaar daarvoor nog plechtig is afgesproken dat ze zouden worden verwijderd en op geen manier ooit nog het daglicht zouden zien.

Helaas is dit geen medium om dergelijke foto’s te delen, maar neem van mij aan dat als u ze zou zien u direct begrijpt waarom deze foto’s nooit meer gedeeld zouden moeten worden. Verder worden er in de groepsapp nog wat foto’s gedeeld van mooie vrouwen, kroegen en kerken allen afkomstig uit de plaats van bestemming en voor je het weet is het vrijdagmiddag 12 uur en stappen de eerste spelers in de auto richting bestemming.

De reis:
De echte dorstige snuiters nemen de vrijdag vrij en rijden al om 12 uur ’s middags richting bestemming. In een auto met vier mannen van tussen de 18 en 38 jaar oud zijn eigenlijk maar drie gespreksonderwerpen welke zich in rap tempo met elkaar afwisselen. Van voetbal naar vrouwen naar “wie heeft er een scheet gelaten?” en weer terug.

De sfeer in de auto is gespannen op een manier die zich eigenlijk alleen laat vergelijken met de gevoelens die ik als 9-jarige had toen ik op schoolreisje ging. Bij een benzinepomp ergens halverwege wordt gestopt om te plassen, sigaretten te halen en iets te eten of drinken. Al is het belangrijkste aan deze stop het plassen, nogal wiedes als je in een uur of anderhalf je eerste zes biertjes opdrinkt. Spanning zullen we maar zeggen.

Het weekend:
Niets is makkelijker dan met 25 jonge mannen van tussen de 18 en 38 jaar oud op stap te zijn. De diversiteit in leeftijd vertaalt zich zonder uitzondering in het gedrag. Je kunt de groep eigenlijk opdelen in drie groepen. Zo heb je de tieners (18-23), voor hen is het de eerste keer. Dat kun je ook zien, ze hebben grote moeite om hun dag (drankgebruik) in te delen waarbij het ook zeker niet helpt dat de twintigers (24-30) er alles aan doen om ze dronken te krijgen. Gelukkig heb je ook de dertigplussers (31-38), zij leggen het rond de klok van 3 uur toch meestal wel af.

Toch zijn zij de bindende factor en letten ze goed op de jonkies. Zo nu en dan zorgen zij voor een glaasje water voor de tieners en een korte vaderlijke toespraak, uiteraard met dubbele tong, maar desalniettemin welgemeend. Op dag 2 staat vaak astronomisch vroeg een activiteit gepland. In ons geval na de afgelopen twee jaar indoor voetbal was er dit jaar gekozen voor een bierproeverij en kroegentocht. U kunt zich zo voorstellen dat de dag beginnen met 18 soorten speciaal bier en de nodige shots (om die vieze biersmaak weg te spoelen) vrij pittig is.

De derde groep, de twintigers. Zij zijn de grootste groep met de sterkste en meest vitale mensen. Probleem van deze groep, waar ik trouwens zelf ook onder val, is dat zij al redelijk volwassen zijn maar op één of andere manier bij het overgaan van de Nederlandse grens tien jaar jonger worden. Als om 3 uur ’s nachts de dertigplussers (monopoly spelen in het hostel) en tieners (beetje misselijk) het hostel hebben opgezocht moeten de twintigers laten zien wat ze waard zijn en tot 7 uur ’s ochtends doorgaan. Super verstandig en hartstikke leuk, tot het 10 uur is en er uitgecheckt moet worden. Een enkele vrijgezelle speler, of laten we hem voor het gemak ‘player’ noemen, moet zelfs nog een Vlaamse schone uit zijn bed verwijderen voor er kan worden begonnen aan de terugreis.

De terugreis:
De terugreis is het tegenovergestelde van de heenreis en dan bedoel ik niet alleen de richting waarin zich men verplaatst. De gesprekken zijn een stuk minder levendig, er wordt zeker geen alcohol gedronken en als iemand het in zijn hoofd haalt een scheet te laten wordt hij onmiddellijk uit de auto gezet. Uiteindelijk na 3 lange uren in de auto wordt er ter afsluiting nog even een drankje gedronken in de plaatselijke bar waarna iedereen weer naar huis gaat en de voorpret voor het volgende weekend weer kan beginnen.

De eerste weken na het weekend:
Hierboven heb ik het zo nauwkeurig mogelijk proberen uit te leggen voor mensen die zelf niet voetballen. Op deze mensen kan het overkomen als een weekendje dom zuipen, maar dat is het allerminst. Het is een weekendje slim drinken zou ik zeggen. Het levert in ieder geval wel iets op, de sfeer in het team is in mijn ervaring ieder jaar na het weekendje weg stukken beter. In de afgelopen twee jaar leverde dat ook steeds meer punten op dan voor de winterstop. Laten we die punten nu keihard nodig hebben!

Tot de volgende!

Henk

Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.

HENK HAGEMAN, 1988. Werkzaam als teammanager bij een IT-bedrijf in Haarlem. Gevoetbald bij Velsen, SVIJ, Waterloo en de laatste 4 seizoenen bij s.v. Terrasvogels in Santpoort-Zuid. Woont in IJmuiden met zijn vriendin Jeanine en zoontje Raeza. Een echte voetbalgek, zowel passief als actief altijd bezig met (amateur)voetbal.