De column van Mario: De column van Bas

Wie? Bas! Ja Bas! Ik krijg concurrentie. Bas Nijhuis. De strak gekapte lange fluitist die loopt als het paard van Anky. Hij vertoont zijn kunsten op het allerhoogste niveau. Het succes van de column van een scheidsrechter is ook bij de besnorde redactie van het zeker bij mij populaire voetbalouwehoerprogamma Voetbal Inside terecht gekomen. Dus mag ook Bas het gaan proberen. Ook hij een scheidscolumn en wel in het blad van dit voetbalouwehoerprogamma.

Kent u Bas niet? Nou Bas is de lookalike van Cristiano Ronaldo, maar dan de maandagochtend versie nadat Ronaldo een zwaar weekend achter zich heeft gelaten. Die Bas dus. Bas heeft zich aan het begin van de competitie nogal op de gele kaart gezet door elke speler die in woord en gebaar duidelijk maakte het niet eens te zijn een gele prent voor te schotelen. Het kwam wat gemaakt over maar het hielp wel.

Ik kan mij dat in een vol stadion wel voorstellen. De speler probeert ook het publiek ervan te overtuigen dat niet de speler maar Bas fout zat. “Niet doen,” dacht Bas dus pats daar was ie. Geel! Ik heb daar op mijn niveau geen last van. Van een vol stadion bedoel ik dan. Uiteraard proberen ook ‘mijn’ spelers hun eigen falen op mij af te wentelen, maar daar krijgen ze ook bij mij geen poot aan de grond. Er zijn nou eenmaal spelers die telkens bij weer eens dom balverlies meteen om zich heen kijken wie ze daar nou weer de schuld van kunnen geven.

Vaak sta ik niet meer dan toevallig in de buurt dus gaat zijn blik direct in mijn richting. Wegwezen denk ik dan en dartel vrolijk verder. Van mij mag een speler mij best proberen te overtuigen van het feit dat ik de verkeerde beslissing heb genomen. Zal best, maar ik heb het korte termijn geheugen van een strontvlieg, dus ik geef dan aan dat ik geen idee heb waar het over ging. Snel de vrije trap laten nemen en hard weglopen is een prima remedie. Dat hard lopen valt wel een beetje tegen alhoewel ik uiteraard zelf nog het idee heb dat ik over dat veld zweef. Laat me!

Mijn trouwe schare fans (alle drie) weten dat ik dit jaar in de derde klasse zondag ben te bewonderen. En dat bevalt! Heel goed zelfs. Het zijn leuke potjes, de sfeer in het veld is goed mede dankzij de spelers die een vorm van geel, blauw of zwart gezag accepteren, afhankelijk van welk pakje ik die ochtend uit de kast heb getrokken. De trainers zijn beschaafd, de ontvangst bij de clubs is goed verzorgd, kortom geen klachten. Geen wanklank te horen dus? Nou ja.. nee eigenlijk niet.

Het is dan ook altijd jammer als ik weer eens berichten lees dat een scheidsrechter een wedstrijd negatief heeft beïnvloed. Ligt dat aan de boodschapper? De beide ploegen? Of daadwerkelijk aan de scheidsrechter? Ik vrees dat het ook wel eens aan de laatste ligt. Nou moet ik op mijn woorden letten, want voordat ik het weet krijg ik net als collega columnist Henk de nodige opmerkingen naar mijn hoofd geslingerd en heb ik de Koninklijke Nederlandse doch plaatselijke scheidsrechtersvereniging op de stoep staan. Dat is nou ook weer niet de bedoeling.

Ik zie echter veel wedstrijden vanaf de zijlijn en dan kan ik mij de irritatie van de spelers af en toe wel voorstellen. Ik denk wel eens dat je als je als scheidsrechter wilt gaan optreden je eigenlijk eerst zelf eens in de voetbalschoenen moet hebben gestaan, zodat je weet waarbij de spelers de irritatiegrens kan worden overschreden. Zo had ik vroeger de schurft aan scheidsrechters die geen antwoord wilden geven op de vraag hoe lang nog te spelen. Onfatsoenlijk vond ik dat, dus kon ik mijn scherpe tong niet inslikken. Van mij krijgen ze tot ver achter de komma te horen wanneer ze aan het bier mogen.

Scheidsrechters staan vaak strak van de zenuwen omdat er een rapporteur (een afgekeurde scheidsrechter?) langs de zijlijn iets in zijn geheimzinnige boekje staat te kalken. Gevolg is dat er rood wordt gegeven als je per ongeluk tijdens een sprint een kleine hoeveelheid lucht laat ontsnappen met een streepje in de onderbroek als gevolg. Voel je dat eenmaal aan dan wordt het ‘scheidsen’ voor jezelf al een stuk leuker. Daarbij zijn de regels een leidraad maar eigenlijk is ‘regel 18’ de belangrijkste. Gebruik gewoon je gezonde verstand waarbij het natuurlijk wel prettig is als dat verstand iets beter is ontwikkeld dan bij de meeste spelers.

Tot de volgende column! En Bas.. je mag mij altijd bellen hè voor wat tips!

Mario

Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.

MARIO DE VRIES, 1963. Opgegroeid in Den Haag doch voornamelijk Haarlem. Makelaar in Haarlem en omgeving en scheidsrechter namens de KNVB.  Voetbalde bij TYBB, Onze Gezellen en Alliance ‘22. Thans nog voetballend bij de Voetballende Vaders van DSS. Fan van Voetbal Inside en Sierd de Vos. Voetbalgek.