Ik ga jullie komende tijd weer lastig vallen met de nodige columns over het wel en wee van een betaalde amateur KNVB -scheidsrechter in de wondere wereld van het amateur voetbal. Ik heb de vrijheid van Voetbal in Haarlem om geen onderwerp uit de weg te gaan dus here we go!
Nog steeds is mijn naam Mario de Vries. 57 inmiddels. Hagenees maar vooral Haarlemmer. Makelaar maar ook scheidsrechter. Tot voorjaar 2019 heb ik columns geschreven voor deze site. Ik heb jullie toen meegenomen van de kleedkamer naar het veld tot in de bestuurskamer aan toe. Tegelijkertijd heb ik jullie verteld over het ziekteproces van mijn vrouw Monique. Tweeledig. Mij hielp het in het verwerkingsproces met als bijkomend voordeel dat ik niet steeds hetzelfde verhaal aan een ieder hoefde te vertellen. Nou vond ik dat laatste niet eens zo erg. In de fase voor eencoverlijden wil men nog wel weten hoe het gaat. De fase na een overlijden is raar.
In het begin nog wel begaan maar ook gek. Mensen (niet iedereen over een kam scheren, Mario) durven plotseling niet meer te vragen. Bang om niet het antwoord te krijgen wat ze verwachten? Taboe? Zeker! Ik maakte het zelf maar bespreekbaar. Makkelijker of in ieder geval niet moeilijker. Na een fase een soort van alleen door het leven (buiten mijn lieve kindjes en familie en zo) de spreekwoordelijke draad maar weer opgepakt. Werken, fluiten en een kleinkind! Huh? Opa? Jazeker! Monique wist dat ze oma zou worden maar heeft dat niet gehaald. Supersneu natuurlijk. Understatement. ‘Jij kan dat wel” had ze mij duidelijk gemaakt. “Maar ik ben opa en geen oma stamelde ik nog”. “Gewoon maar doen”. En zo werd ons gezin weer uitgebreid met nieuw leven. Zo dicht bij elkaar ligt het. Inmiddels staat de teller op drie. Hoe rijk kan je zijn.
Ook met de liefde is alles meer dan op zijn pootjes terecht gekomen. Op een traditionele afsluitavond van de Voetballende Vaders waarbij wij net doen alsof wij kunnen jeu de boulen kwam daar Evelyne het park opzweven. Haar mams was haar bril vergeten en die kwam ze brengen. Niet met nieuwe liefde bezig en volledig plat. Wow! Wist niet dat dat ook kon was mijn gedachte. Ze bleek nog ‘vrij’ te zijn ook. Enfin de rest is geschiedenis want we zijn inmiddels meer dan twee jaar partner, vriendjes, maatjes en geliefden.
Fluitend is het redelijk saai geweest. Wel in 2018 aan nieuwe seizoen begonnen maar een blessure en Corona gooide roet in het eten. En geloof mij, dat is niet lekker.De blessure bleek een versleten heup te zijn! Versleten! Teveel kilometers gedraaid? Nee, het bleek een aangeboren afwijking te zijn. Niet stoer dus. Dan maar een nieuwe was mijn gedachte. Via via bij een heuparchitect in Rotterdam terecht gekomen die er vakkundig een nieuwe heup in heeft gezet. Revalideren ging snel. Van twee, naar een, naar geen kruk. Weer conditie opdoen en toen kwam Corona. Wat dat voor impact heeft gehad hoef ik niemand te vertellen.
Gelukkig kon dit huidige seizoen weer begonnen worden met ballen en alles wat daar mee samenhangt. De allereerste wedstrijd was een oefenpotje van het sterrenensemble van Barry Tjeertes. Gelukkig belde hij mij een week of vier voor dat potje want dan had ik een extra stimulans om de conditie weer een beetje op orde te krijgen voor zover dat nog gaat. Wat een heerlijk gevoel weer. Heerlijk om weer tussen die mannetjes te mogen lopen. Genieten van het spel en lekker om dat te mogen begeleiden. Want zo zie ik het. Ik ben spelleider en geen rechter. Het werd dat potje iets van 7-1 of zo maar toch van genoten.
Eigenlijk is dat een samenvatting van mezelf. Ik ben een liefhebbende spelleider met een fluit als middel om af en toe iemand tot de orde te roepen, Want voetbal blijft een spelletje wat bij veel mensen een hoop emoties oproept. Aan mij om dat in goede banen te begeleiden. Jammer dat de KNVB af en toe een afgekeurde scheids naar mij toe stuurt die alles ‘ beter’ weet en mij dan via een rapportje laat weten dat ik in de 23e minuut de roodharige rechtsback een gele kaart had moeten geven omdat zijn lul uit zijn broek hing. Dat bederft mijn gefluit nog wel eens. Niet die lul uit zijn broek maar die andere lul zeg maar.
Maar goed. We gaan weer beginnen!!
Ik hoop dat jullie er wat leesplezier aan zullen hebben. Vragen of opmerkingen? Laat mij weten. Vind je het leuk om te lezen? Laat het een ander weten.
Wil je je huis verkopen of wil je een huis kopen? Bel mij dan!
Tot de volgende columns.
Mario