De column van Mario: We worden kampioen!
Een nieuw seizoen, een nieuwe voorzitter, nieuw bestuur, nieuwe sponsoren, nieuw veld, nieuwe ballen, nieuwe kleding, nieuw elan! Zes wedstrijden gespeeld 1 punt. Eeeeehhhh….
Uiteindelijk mag dat de pret bij DSS niet drukken. Kampioenschappen zijn niet te koop of te regisseren. Ook mijn fluit seizoen is weer volop begonnen. Ik fluit mezelf rot en paradeer weer als vanouds over de velden. Het plezier is weer terug! Het begin was weer even wennen. Te lang niet gefloten, spelregelkennis weggezakt. Nou is dat laatste niet erg want de spelregelkennis bij de spelers en trainers is nog slechter dus met een beetje bluf en een dosis “ik weet het allemaal beter” red je het ook nog wel.
Het is ook niet handig. Vorig jaar was hands hands en dit seizoen is hands weer geen hands. Avonden praten ze er programma’s mee vol. Was het nou wel of geen hands. Moet je daar nou voor fluiten of niet. Mijn hemel. Soms fluit ik wel en soms fluit ik niet. Ook niet goed of juist weer wel. Breng het overtuigend en je komt er mee weg. Meestal.
Iedereen heeft wel een mening over het beroep scheidsrechter. En over de beslissingen van dat beroep. Vermoeiend. Afgelopen zaterdag een trainer die mij in woord en gebaar kenbaar maakte het op de een of andere manier niet met mij eens te zijn. Overtreding van de fanatieke rechtsback op de frêle linksbuiten. Ik fluiten. Hij boos. Huh? Het was vlak voor einde wedstrijd (6-0). Nadat ik de wedstrijd definitief de boeken in had gefloten liep ik toch nog even naar hem toe.
“Vertel. Wat is er aan de hand?” Vroeg ik hem. Hij stamelde iets over een overtreding. Dat is mooi! Zei ik want daar floot ik ook voor, Had ik dan twee keer moeten fluiten? Ook niet goed. Geel moeten geven? Had gekund maar geel moet je verdienen zei ik. Vermanend toespreken. Had ook gekund maar kom op zeg. Toen ik hem zei dat ik heel boos naar de rechtsback had gekeken ontdooide hij en zei oprecht dat ik een goede wedstrijd had gefloten en dat was ook zo.
Je ziet van fluiten krijg je zelfvertrouwen. In deze tijd dat de KNVB zit te springen om scheidsrechters kan ik iedereen aanmoedigen zo’n fluit om zijn of haar nek te hangen en te gaan fluiten! Geef de jongelui er een vergoeding van € 30,= per wedstrijd voor en ze hoeven niet meer de hele dag vakken te vullen bij de appie voor een mindere vergoeding. Laat je vader of moeder je overal naar toe rijden en steek zelf de kilometervergoeding in je zak dan kan je op je dertigste in de mooiste Mercedes rijden. Echt! Het kan. Doe!
Tot de volgende column.
Met groet,
Mario
