Een paar weken geleden meldde Spaarnwoude-trainer Edwin Eefting zich bij een bestuurslid van zijn club. De 48-jarige oefenmeester gaf aan de bestuurder mee, dat hij aan het eind van dit seizoen de Spaarndamse derdeklasser vaarwel zegt.
Recent kwam het bericht over Eefting’s vertrek ook naar buiten. Dat leverde bij voetballiefhebbers de nodige vragen op. Is er ruzie tussen trainer, spelers en/of bestuur? Worden de matige resultaten dit seizoen Eefting te veel? Is Eefting, toch al ruim dertig (!) jaar non-stop met het trainersvak bezig, voetbalmoe? Kortom, wat is er loos? Voetbal in Haarlem ging in gesprek met Edwin Eefting.
Er wordt gespeculeerd dat het niet meer klikt tussen jou en de selectie van Spaarnwoude. Dit nadat eerder dit jaar nog werd gemeld, dat de chemie tussen jou en de spelers uitstekend was, ja zelfs steeds beter werd.
‘Die chemie is ook nu nog steeds prima, laat daar geen misverstand over bestaan. Sterker, de spelers en ik zijn elkaar in de loop der jaren steeds beter gaan begrijpen, de onderlinge communicatie groeit. Daar hebben we met z’n allen hard aan gewerkt en flinke stappen in gemaakt.’
Wat is dan wel de reden van jouw vertrek eind dit seizoen?
‘Kijk, ik heb een fulltime baan als vestigingsmanager bij een electrotechnische groothandel. Verder werk ik met een vriend heel hard aan het ontwerp van een apparaat dat gas uit water maakt. Dit apparaat willen wij straks ook vermarkten. Daar gaat veel tijd en energie in zitten. Daarnaast ben ik getrouwd en zonder mijn vrouw was dit allemaal niet mogelijk geweest. Zij verdient nu ook tijd en aandacht.
Ik heb ook nog drie zoons van 20, 17 en 12 jaar. Die voetballen alle drie en maken hun ontwikkelingen door in de sport. Daar wil ik als vader dichtbij staan. Ook train ik de A-jeugd bij IJmuiden. En dan ben ik ook nog eens hoofdtrainer bij Spaarnwoude. Kortom, mijn leven is hectisch. Te hectisch eigenlijk, en dus moeten er keuzes gemaakt worden.’
Maar je maakt het seizoen wel nog af in Spaarndam?
‘Jazeker, ik ga er samen met de spelers alles aan doen om degradatie te voorkomen. Dat moet lukken, zeker als er aan de lange lijst geblesseerden een einde komt. Het zou trouwens volledig nieuw voor mij persoonlijk zijn. Ik ben in al die jaren als trainer nog nooit gedegradeerd met een club. Ik sta daarnaast ook volledig ter beschikking van het bestuur in de zoektocht naar een andere trainer. Desgewenst geef ik advies over het profiel van die nieuwe coach en mijn netwerk kan gebruikt worden om de juiste man te vinden.’
Bij een afscheid wordt altijd teruggekeken. Voor jou en de club ligt het definitieve afscheid nog iets verder weg in de tijd. Maar toch, wat zijn voor jou de hoogte- en dieptepunten tijdens de nu bijna drie jaar bij Spaarnwoude?
‘Hoogtepunt voor de vereniging was natuurlijk de promotie van de vierde naar de derde klasse. Voor mijzelf is ook de verbeterslag bij de club waaraan ik heb mogen meewerken, een hoogtepunt. Een dieptepunt voor mij ligt op het menselijke vlak, namelijk het overlijden van clubicoon Gerrit van Geldorp in 2016.’
Jij bent duidelijk een ambitieus persoon. Worden met jouw vertrek bij Spaarnwoude de ambities als hoofdtrainer in de ijskast gezet?
‘Ik heb weloverwogen de keuze gemaakt om te stoppen als hoofdtrainer bij deze club, en achter die keuze sta ik voor de volle honderd procent. Maar zoals in het hele leven: zeg nooit nooit. Dus als er op zeker moment een bijzondere uitdaging voorbij komt, dan moet ik daar op zijn minst over nadenken.’
