Alliance ’22 staat bekend als een hechte, geliefde vereniging die een enorme bloei (900 leden) heeft doorgemaakt sinds de verhuizing in de jaren tachtig naar het complex aan de Randweg. Een aantal seizoenen al een stabiele middenmoter in de derde klasse maar door de aangescherpte degradatieregeling van de KNVB dit seizoen dienden de mannen van trainer Willem de Vreeze zich zien te handhaven in de 3e klasse.
In de eerste periode nog een stabiele plek in de middenmoot maar in de tweede periode slecht één overwinning uit 12 duels. Het scorend vermogen liet nadrukkelijk te wensen over. Tegenstander DHSC uit Utrecht, een vierdeklasser, kwam zondag langs en was geenszins van plan Alliance de helpende hand toe te steken. De opdracht was simpel. Winnen en dan volgende week op neutraal terrein een finale in het voordeel zien te beslechten.
Scorend vermogen
“Waar het bij ons aan ontbreekt dit seizoen? Scorend vermogen,’’ beaamde aanvoerder Jeroen van den Hoek vlak voor het duel. De 28-jarige aanvoerder en centrale verdediger is al 10 jaar een vaste waarde en speelt met veel jonge medespelers om zich heen. Jeroen vervolgt:’’ We hebben dit seizoen zoveel punten laten liggen in de slotfase, niet normaal zeg. Of we krijgen laat een goal tegen of we missen vlak voor tijd dotten van kansen. Niet te geloven soms,’’ aldus de aanvoerder die zondag onder subtropische weersomstandigheden de strijd aan moest binden tegen de ‘’pleintjesvoetballers’’ van het Utrechtse DHSC.
Het werd een bijzonder enerverend treffen tussen twee ploegen met een totaal andere spelopvatting. Alliance probeert met snelheid op de flanken toe te slaan en de gasten bouwden gedegen op en hadden voorin een paar snelle ’’ handenbindertjes’ ’Toen na een kwartier de pijlsnelle buitenspeler Osman Mamoud de score opende, leek het voor Alliance op een deceptie uit te lopen want het Haarlemse veldspel liet te wensen over. Maar Shady Daoud stak daar plotseling eigenhandig een stokje voor. Eerst knalde hij na een half uur de bal geplaatst in de verre hoek en zeven minuten voor rust zag hij kans een paar tegenstanders op snelheid af te troeven en met een venijnige uithaal in de lange hoek 2-1 aan te tekenen.
Stijn Heuvel slaat toe
Na rust waren het de gasten die in de verzengende hitte en met wat de wind in de rug Alliance ver terugdrongen en paar grote mogelijkheden om zeep hielpen. Toch scoorden ze na een perfecte aanval over vele zes schijven de zeer verdiende gelijkmaker. Zou Alliance in staat zijn het tij te keren? De aanvallen, als ze er al waren, smoorden vaak randje strafschopgebied door een tekort aan overzicht en doelgerichtheid. Toch kwam de thuisclub aan die zo belangrijke 3-2 voorsprong. Een corner van wie anders dan Man of the Match Daoud belandde in een overvol strafschopgebied in een mêlée van spelers en Stijn Heuvel slaagde erin de bal over de doellijn te deponeren; 3-2.
14 extra minuten (!)
De mannen uit Utrecht zochten vervolgens verwoed de aanval en op het tandvlees haalde Alliance minuut 90. Maar …..door veel (kleine) blessures, diverse wissels, een drankpauze en wat verbaal tumult rond de bank van de gasten trok de scheidsrechter er maar liefst 14 minutenextra speeltijd bij. Het spel golfde heen en weer en Alliance liet zeker drie keer na in 3 tegen 1 situaties de vierde en beslissende treffer aan te tekenen en hield zo DHSC in leven. Toen eindelijk dan het verlossende eindsignaal klonk, zag je tegenstrijdige reacties. De mannen uit Ondiep vielen een voor een uitgewoond op de grond en de spelers van Alliance vielen elkaar opzichtig en doodmoe in de armen. De finale was bereikt waarin D.S.S. de tegenstander zal zijn. VVH/Velserbroek en E.D.O. werden als potentiële speellocaties genoemd.
Aanvoerder en rots in de branding Jeroen van den Hoek liep in ieder geval moe gestreden maar innig gelukkig met een kamerbrede smile rond zijn kaken van het veld af. ’’Pff…. Het is gelukt zeg maar wat was het zwaar zeg. Bizar! We moeten niet zeuren want we hebben gewonnen maar het moest wel uit onze tenen komen. Nu eerst even douchen en dan een drankje, hahaha. Dat hebben we verdiend toch? Volgende week weer volle bak.’’ sloot hij zielsblij af.
Hans Akkerman
