Wat is er toch aan de hand met de hedendaagse ontwikkeling in de diverse voetbalkantines? Appels, broodjes gezond en meergranen koeken. Het wordt gezonder en gezonder. Eigenlijk is de voetbalkantine niet de juiste plek om iedereen bewust te maken van een gezondere levensstijl.
De basis begint thuis. Ontbijt, lunch en de avondmaaltijd. Nu snap ik heel goed dat de levenswijze van een doorsnee gezin anders is dan een gezin uit de jaren vijftig en zestig. Een gezin waarvan moeder de spil was en vader de werkdag elders doorbracht en aan het eind van de middag moe maar voldaan zijn voeten ter ruste legde. Moeder had ondertussen de aardappelen gaar en iedereen genoot van de avondmaaltijd. ‘s Morgens als vader allang de deur uit was werden de kinderen van een goed ontbijt voorzien en tussen de middag werd er weer gegeten.
Nu hebben vader en moeder drie banen, twee auto’s en bijna geen tijd om een fatsoenlijke maaltijd op tafel te zetten, want iedereen in het gezin heeft het druk met van alles en nog wat. De voetbalkantine (want daar gaat dit stukje over) had in de jaren vijftig een klein assortiment snoepgoed en er kon wat gedronken worden. Vanaf de jaren zestig waarin iedereen meer te besteden had, werd ook het assortiment uitgebreid. De kroketten met of zonder brood waren niet aan te slepen. Geleidelijk kwam er steeds meer bij. De frikadel, patat en de bal gehakt.
Toen ik vroeger met mijn vader en broer vaak op zondag bij RCH ging kijken (mijn vader was een echte RCH’er) kregen wij in de rust altijd een broodje kroket. In een afgeladen en dampende kantine (hoe anders is het nu) moest je je toen richting de uitgiftebalie wurmen om een kwartier later je mond te verbranden aan de hete kroket. Later aan het eind van de jaren zeventig tijdens mijn actieve voetbalcarrière bij de trots van Duivendrecht ging ik van de A-pupillen over naar de C-junioren en waren de uitstapjes naar Heemstede verleden tijd. Wij gingen toen bij het eerste van CTO ’70 kijken. Toen uitkomend in de AVB. Het broodje kroket bij RCH ging moeiteloos over in het broodje kroket van CTO.
In die tijd werd de CTO kantine gerund door ome Rinus en tante Theodora. De kop van deze column doet vermoeden dat tante Theodora een aardige voorgevel had. Dit was helaas niet geval. Ze maakte de lekkerste ballen gehakt van de clubs in de omgeving. Iedere woensdagmiddag stond ze in de keuken van de voetbalclub te kneden en te proeven. Beetje zout, sambal en kruiden erbij en kneden maar weer. Na het draaien werden de ballen gebraden in drie pannen die op het oude fornuis stonden.
Tante Theodora had een recept voor de jus dat ze angstvallig geheim hield. Deze ballen werden op zaterdag en zondag verkocht in de kantine. Je moest snel zijn anders waren ze voor twee uur al op. Later toen ik zelf deel uitmaakte van de selectie van CTO kwam ik erachter dat ze altijd een balletje of 12 achterhield voor haar jongens. Ook draaide ze de ballen voor de losse verkoop. Menig Duivendrechter kwam op woensdagmiddag naar sportpark De Toekomst om de ballen van Theodora op te halen.
Hoe anders is het nu. Bij CTO is de frikadel bijna vervangen voor de kipcorn en bij andere kantines staan er bananen en appels op de bar. Gelukkig is de huis gemaakte bal nog wel aanwezig bij CTO. De dochter van tante Theodora heeft de garde overgenomen van haar moeder.
Bij VVH is het gelukkig niet anders. Kroketten, frikadellen, patat met of zonder saus en een heus VVH menu. Helaas geen handgemaakte bal, maar een fabrieksbal. Maar goed, wat niet is kan nog komen. Ik ben er van overtuigd dat er bij ons aller VVH ook een tante Theodora is die heerlijke ballen kan draaien. De frituurpan op temperatuur en de afzuiging volop aan. Zo hoort een voetbalkantine eruit te zien. Geroezemoes, gelach, een bestelling van dertien bier en drie cola voor de chauffeurs en de geur van kroketten en patat wat de neusgaten prikkelt. Na de wedstrijd komt er een medewerk(st)er langs met een schaal bitterballen. Je moet er toch niet aan denken dat deze medewerkster met een schaal komkommerschijfjes, radijs en schoongemaakte worteltjes langskomt. Nee, wat dat aangaat weten de kantinedames en heren van VVH wel hoe het moet.
De voetbalkantine, een plek van patat, kroketten, frikadellen en ballen gehakt. En niet van bleekselderij of bananen, mandarijnen en meer van dat soort fruit. Tante Theodora zou zichzelf omdraaien in haar graf.
Paul
Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.
PAUL CRAMER, 1966 (Santpoort). Werkzaam als elektrotechnisch inspecteur bij Croonwolterendros. Gevoetbald bij sv CTO ’70 te Duivendrecht, APGS in Amsterdam en in de woensdag 3 van SVIJ. Gehuwd en vader van drie kinderen. Nu keeperstrainer bij VVH Velserbroek en jeugdvoorzitter bij vv CTO ’70.