De column van Mario: HI HA HONDELUL!

Inspiratie! In de week dat ik mijn column moet aanleveren is het een godsgeschenk dat ik maandagavond weer een hilarische avond heb mogen beleven in het Patronaat die geheel in het teken stond van voetbal, voetbal en nog eens voetbal. Bijzonder lief uitgenodigd door de heren journalisten met alle medewerkers erom heen die vonden dat ik wat hun betreft wel een verzetje kon gebruiken gezien mijn thuissituatie.

De HI HA HONDELULSHOW is de opvolger van de zeker in Haarlem wereldberoemde voetbalshow ‘Aad de Mos bestaat niet’  die in Café Studio werd opgevoerd door een aantal (vrijwel dezelfde als nu) bevriende journalisten met een Haarlemse (voetbal)achtergrond. Wij, als Hugtenburg en De Vries makelaars, waren vanaf het eerste uur als sponsor verbonden aan deze show. Al was het alleen maar vanwege het feit dat we dan zeker waren van kaarten. Mooie kaarten ook nog, want we zaten eerste rang en werden rijkelijk voorzien van bier. Veel bier. Soms teveel bier waardoor het voorkwam dat onze gasten op hun reet de trap af gleden op het moment dat we toch echt een keer naar huis moesten.

Wat hebben we gelachen. Hilarische interviews met gasten die nog wel eens bereid waren iets meer uit de school te klappen dan dat ze tegen het Haarlemse Dagblad wilden vertellen. Youp van ‘t Hek die een stuk van zijn conference kwam oefenen. De beroemde uitspraak van Co Adriaanse die het had over een sprekende lampenkap toen hij over de voorzitter van PSV sprak. Een vervolgens op een tafel staande en zingende Co Adriaanse die beweerde dat Willem II beter was dan Willem I. Trainer van PSV zou hij daarna nooit meer worden.

Jan van Halst die zingend met Huub van der Lubbe liet zien dat het goed was dat hij voetballer was geworden. Van Hanegem die steeds zou komen en toch weer niet kwam, omdat zijn vrouw plotseling jarig was en uiteindelijk toch kwam. De laatste show werd de komst van ene Aad de Mos aangekondigd. Maar die bestond toch niet? Uiteindelijk kwam er een heerschap die er echt wel verdomd veel op leek en hij bleek het nog te zijn ook. Dat zei hij zelf tenminste.

De opzet was herkenbaar. Opening door dominee Klaas Vos die grote lappen vlees en flessen Coca Cola stond te verkondigen aan de gelovigen. Tom Egbers die een en ander aan elkaar praatte. De gasten gemangeld gezeten in een zaalvoetbaldoel en ondervraagd door de kritische en nieuwsgierige journalisten. Nieuwsgierig is trouwens wel een aardige eigenschap voor een journalist lijkt mij. Tussendoor werden trouwens de ruststanden voorgedragen door good old Alfons Emanuels in zijn zwarte scheidsrechterpakje met iets te hoog broekje. Kortom.. nostalgie. En die nostalgie wordt in de opvolger van ‘Aad de Mos bestaat niet’ volledig geëvenaard in de HI HA HONDELULSHOW.

Je voelt gewoon dat er mannen op het toneel staan die liefde voor de voetbalsport ademen. Sterker nog. Ze leven er eigenlijk gewoon van. Kopen er hun brood van. Wederom Tom Egbers als spreekstalmeester en Peter Heerschop die tot in detail beschrijft hoe het douchen na de wedstrijd verliep. Gewoon nog in je blote hol met de grootste verhalen over de wereldpot die je net had gespeeld. Dat je stond te douchen in de spijkerbroek van de keeper die dat zelf niet in de gaten had dat dat zijn broek was.

Lasse Schōne die vertelt over zijn vaderrol in het jeugdige Ajax. Een prettige onderbreking van de dochter van (mijn oude gymleraar en reservekeeper van de HFC Haarlem) Dick Dortmund die aanstekelijke liedjes stond te zingen tegenover een zaal bestaande uit 80 % mannen en halve mannen. Jan J. Pieterse die uit eigen werk zijn zogenaamde puntgedichten stond voor te dragen gevolgd door het in het publiek werpen van zijn boekjes. Ja, zo kom je er ook vanaf.

De enige die de lachers niet bepaald op zijn hand kreeg was Michael van Praag. Voorzitter van de volgens Edwin Struis ‘Kan Niet Veel Beroerder’ ofwel de KNVB. Je kan ook niet recht praten wat krom en bizar is. Probeer het dan ook niet. Doe het dan ook niet. Deze Michael van Praag is veel te veel in zichzelf gaan geloven waardoor het allemaal niet zo geloofwaardig meer is. Er gebeurt in Zeist zo langzamerhand meer dan in een heel seizoen Goede Tijden Slechte Tijden.

Hans van Breukelen is ook zo’n acteur die aan zelfkastijding doet. Hij blijkt het levende bewijs dat keepers gek zijn of in ieder geval waren. Diegene die vroeger niet goed genoeg was om mee te doen moest maar op doel. “Ga jij maar op doel” was niet bepaald een compliment. Toegegeven. Ik heb in mijn jonge jaren ook wel eens in een ‘echte’  wedstrijd op doel gestaan, maar dat was geen succes. Na – ik geloof – zeven tegendoelpunten kon ik het niet meer verkroppen en schijn gewoon het veld afgelopen te zijn. Zo oneerlijk dat ze zo ver in de hoek schopten dat ik er niet bij kon. Geef me dan een kans. Daarna nooit meer op goal gestaan en wedstrijd en prestatie verdrongen.

Kortom noteer 15 januari 2018 alvast. Dan is er weer een HI HA HONDELULSHOW.

Grote kans dat we dan als sponsor weer een biertje zullen nuttigen. En ja.. er is een trap!

Tot de volgende column!

Mario

Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.

MARIO DE VRIES, 1963. Opgegroeid in Den Haag doch voornamelijk Haarlem. Makelaar in Haarlem en omgeving en scheidsrechter namens de KNVB.  Voetbalde bij TYBB, Onze Gezellen en Alliance ‘22. Thans nog voetballend bij de Voetballende Vaders van DSS. Fan van Voetbal Inside en Sierd de Vos. Voetbalgek.