We lopen alweer bijna tegen de winterstop aan. Een geschikt moment voor trainers om eens te gaan nadenken over wat zij volgend seizoen zouden willen doen. In de maanden januari en februari beginnen voor veel (jeugd)trainers de gesprekken voor het volgende seizoen. Veel clubs hebben grote plannen voor de jaren hierna. Er moet en zal een goede, gediplomeerde trainer aangesteld worden. Is die niet intern te vinden, dan wordt vaak meteen gekeken naar trainers van buitenaf. Is dit altijd wel de goede keuze?
Cultuur
Als onbekende trainer binnenkomen bij een club waar iedereen elkaar goed kent, waar al jaren dezelfde vrijwilligers rondlopen en er een bepaalde cultuur leeft, is niet altijd makkelijk. Veel trainers weten niet te aarden in de keuzes van het bestuur, kunnen het niet goed vinden met mede-trainers of weten geen grip te krijgen op bepaalde ‘clubjongens’ die het altijd beter denken te weten dan de trainer. Is het als club altijd wel de juiste keuze om te kiezen voor iemand van buitenaf? Is het soms niet een veel betere optie om een trainer aan te stellen voor een selectieteam die al jaren bij de desbetreffende club rondloopt, ondanks dat hij of zij misschien niet die hoge diploma’s bezit?
Als je als trainer carrière wilt maken, is het bijna een vereiste dat je diploma’s gaat halen bij de KNVB. Dit is natuurlijk meer dan logisch, zeker wanneer je op een hoog selectieteam wilt staan. Ik vind ook zeker dat je als trainer een bepaalde basis moet hebben in papieren, maar geloof veel meer in bewezen ervaring. De slechtste trainers die ik ooit heb gehad, bleken net degene te zijn met de hoogste diploma’s. Je kan het vergelijken met docenten op de middelbare school. De ene weet nou eenmaal wel een groep voor zich te winnen, terwijl de andere docent totaal niet serieus wordt genomen en elke week weer moeite heeft met orde houden. Deze twee leraren hebben hetzelfde diploma, terwijl er kwalitatief gezien een groot niveauverschil is.
Talent
Terwijl er bij veel clubs vaak onwijs goede, jonge trainers rondlopen die met passie en liefde voor het spelletje teams coachen, wordt er voor de hogere teams al snel gezocht naar oudere trainers met diploma’s. Een jong selectieteam heeft naar mijn mening een trainer nodig waar jonge jochies tegen opkijken. Iemand die een groep voor zich weet te winnen. Iemand die respect afdwingt en zorgt voor een goede teamsfeer. Die ook in de kleedkamer kan meezingen met de nummers uit de huidige top40 en op zaterdag kan mee lachen met flauwe grappen.
Natuurlijk moet de trainer ook kwaliteiten en spelinzicht hebben, maar veel clubs haken automatisch af als zij horen dat deze ambitieuze jongens nog geen diploma hebben. Doordat vele jonge trainers nog bezig zijn aan een studie of druk zijn met hun eigen baantjes en sporten, lukt het vele nog niet om tijd vrij te maken voor een pittig trainerscursus. Betekent het dan dat deze trainers het automatisch minder goed zullen doen dan gediplomeerde collega’s? Betekent het automatisch dat deze mannen of vrouwen minder goed een groep kunnen motiveren dan trainers met jaren ervaring? Ik geloof van niet.
Oproep
Het is lastig om een bepaald standpunt in te nemen in deze kwestie. Een diploma is altijd een pré en daar ben ik het ook zeker mee eens. Ik ben van mening dat een trainer bewezen kwaliteiten moet hebben, maar dat dit ook van toepassing kan zijn zonder dat hier per sé een diploma voor nodig is. Het is alweer bijna december, de tijd dat vele trainers gaan nadenken over het volgende seizoen.
Beste bestuursleden van de amateurclubs uit de regio, probeer soms eens verder te kijken dan je neus lang is. Binnen elke club loopt onwijs veel talent. Zowel in, als buiten het veld.
Daan Schoonderwoerd
Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.
DAAN SCHOONDERWOERD, 1998. Redacteur en stagiair van Voetbal in Haarlem. Zelf al jaren jeugdtrainer en veldspeler bij ‘zijn cluppie’ Haarlem-Kennemerland. Student Creative Business aan de Hogeschool van Amsterdam.