Bloemendaal. Zondagmiddag 13.15 uur. Het complex van B.V.C. Bloemendaal maakt een uitgestorven indruk en niets wijst er op dat er gevoetbald gaat worden. Een surrealistisch decor.
Vervreemdend en indruisend tegen alles wat sport zo leuk maakt zoals ontspanning en ontmoeting. Een paar minuten later echter lopen de spelers van de thuisclub en het bezoekende Laakkwartier uit hartje Den Haag het veld op voor de gebruikelijke warming-up. Het clubhuis blijft gesloten, publiek is niet toegestaan maar de bestuurskamer is wél open.
’’ Dat is gunstig bij ons omdat je bij ons het clubhuis niet in hoeft om in de bestuurskamer te komen,’’ aldus voorzitter Erik Holz die samen met zijn bestuursleden zo goed als kwaad de laatste Corona-maatregelen van het kabinet handen en voeten moeten geven. Het is even niet anders. Geen publiek en dus ook geen broodnodige kantineomzet.
De ‘’ Whites ‘’liepen in het eerste duel tegen een 3-5 nederlaag aan tegen gedoodverfd favoriet H.B.C. maar speelden toen een uur lang met tien man. Vorige week werd A.S.C. in Oestgeest laat met 1-2 verslagen, dus de start is bemoedigend te noemen. Zondagmiddag ging het vlak voor tijd mis want een schaarse Haagse counter werd naar behoren uitgevoerd; 2-3.
Met een felle westerwind in de rug kwam Bloemendaal voor rust maar sporadisch tot een goede aanval. Het positiespel was ondermaats tegen een tegenstander met veel individuele kwaliteiten die echter het ‘’ zaalvoetballen’’ tot in de perfectie beheerste. Inclusief het met veel theater op de grond vallen. De uitstekende leidsman had het al snel in de gaten en handelde navenant. Toch kwamen ze tegen de wind in op voorsprong toen centraal verdediger Daan Klaassen opzichtig in de fout ging, balverlies leed in en Laakkwartier in twee pogingen de openingstreffer produceerde. Wie gedacht had dat na de pauze Bloemendaal geruisloos ten onder zou gaan, kwam bedrogen uit. Tussen minuut 50 en 60 sloegen ze twee keer toe. Beide keren kon de Haagse afweer niet kordaat ingrijpen en daar wisten de broers Tim en Koen Beeren wel raad mee; 2-1.
De gasten moesten uit een ander vaatje tappen en voerde de druk nadrukkelijk op. Bloemendaal miste nog ‘’ een dot’’ op 3-1 en nog geen minuut later ontsnapte een Haagse spits aan zijn mandekker en schoot met een listige lob over keeper Barry van den Brink de gelijkmaker binnen. Daarna gingen beide opponenten vol voor de zege en kreeg Bloemendaal twee minuten voor tijd de deksel op de neus. De behendige, ietwat zelfzuchtige en irritante spits van de gasten liet zijn mandekker zijn hielen zien en gunde een teamgenoot de eer; 2-3.
Uiteraard tot grote teleurstelling van spelers en staf van “ The Whites” en een dertig tal fans die op het fiets- en wandelpad tussen H.B.S. en B.V.C. Bloemendaal een plekje hadden gevonden. Kreeg Bloemendaal vorig seizoen nauwelijks goals tegen, nu staat de teller na drie duels al op negen. Maar met de instelling en de vechtlust is weinig mis en dat geeft de (Bloemendaalse) burger de nodige moed en het broodnodige vertrouwen.
Tekst: Hans Akkerman