Je had deze wedstrijd in de derde klasse A op allerlei manieren kunnen voorbeschouwen. Bij VSV hebben ze de zondag- en zaterdagselectie samengevoegd om maar in de derde klasse te kunnen blijven, daar kun je wat van vinden. Bij IJmuiden wisselen ze vaker van trainer dan van ondergoed.
Edwin Eefting is al de vierde coach van de zwart-witten dit seizoen. Daar kun je allemaal bespiegelingen op loslaten, maar die hebben geen zin als het om een derby gaat. En een onvervalste derby werd het! Meer strijd dan voetbal, meer kaarten dan nodig was en uiteindelijk een 1-1 remise als uitkomst van de slijtageslag.
‘’We gaan er vol op, vanaf het eerste fluitsignaal. We gaan ze laten zien dat we willen winnen’’, verklapte VSV-trainer Paul Meinders het strijdplan van de thuisploeg. Dat viel in de praktijk wel mee. VSV begon inderdaad scherper dan IJmuiden, maar greep de gasten nou niet bepaald bij de keel. Wel kwamen de ‘rode leeuwen’ al vroeg op voorsprong. Na een kwartiertje voetballen kwam een bekeken voorzet van Wesley van der Wal terecht bij Max Hummel (,,Bij belangrijke wedstrijden zet de trainer me altijd in de basis’’). Die moest er nog flink voor werken maar met een hard schot klopte hij de IJmuiden-doelman recht door het midden.
Vijf minuten later had Cas Truijens de 2-0 kunnen scoren, maar hij mikte te hoog. Intussen raakten beide ploegen behoorlijk geïrriteerd. ,,Ik wordt alleen maar geschopt’’, beklaagde VSV’er Nick de Jong zich tegen een toeschouwer. En het hielp blijkbaar om met veel misbaar te vallen, daarmee werd al snel een vrije trap mee verdiend. Dat hadden beide ploegen al snel door. En daarmee smeerden ze de tegenstander ook gele kaarten aan.
De kwaliteit van het spel werd er in elk geval niet beter op. VSV had evenwel de marge makkelijk kunnen en misschien wel moeten vergroten. Tot twee maal toe leverde een knap genomen vrije trap van Jesse Kooijman een opgelegde kans op voor Moreno Blom. Hij had de bal voor het intikken, maar deed dat niet. Zodoende gingen de beide elftallen met een 1-0 ruststand aan de thee.
Na rust werd IJmuiden sterker. De gasten geloofden nog volop in een goede afloop en probeerde via de zijkanten het VSV moeilijk te maken. Vooral Mathijs Veldman slaagde daar aardig in. Het leverde een paar penibele situaties op voor de Velserbroekse defensie, die met steeds meer moeite konden uitverdedigen. Aanvallend kwam de thuisploeg er steeds minder aan te pas. Zeker na het wisselen van Wesley van der Wal en Max Hummel lukte het VSV maar niet een vuist te maken. Alleen Kooijman kreeg nog een kans, maar zijn inzet werd bekwaam gekeerd door Danny Does.
Intussen liep het aantal getoonde gele kaarten gestaag op. Zeker VSV incasseerde er veel. Jesse Kooijman kreeg er zelfs twee en moest dus vertrekken. ,,Ik speelde twee keer de bal. Maar hé, de scheidsrechter beslist’’, was hij zeker van zijn zaak. Al erkende Kooiman wel dat hij het nooit zo ver had moeten laten komen. De vermoeidheid sloeg ook toe, waardoor er regelmatig spelers op de grond lagen bij te komen van kramp of ander pijnlijk ongemak.
Zo leek VSV piepend en krakend een benauwde overwinning te gaan boeken. Tot de laatste minuut. IJmuiden kreeg een corner te nemen, de doelman ging mee naar voren. De fraai genomen hoekschop van Daan Heinemeijer kreeg een prachtige curve mee en kwam in de doelmond van VSV terecht. Daar was het druk. Heel druk. Onoverzichtelijk druk, waardoor niemand wist hoe in te grijpen. Sommigen zeggen dat de bal in een keer binnenviel, keeper Danny Does beweerde iets anders. ,,Hij schampte langs mijn gezicht. Mijn doelpunt dus!’’
Hoe dan ook, IJmuiden pakte zodoende een verdiend punt. ,,Daar hadden we recht op’’, vond IJmuiden-trainer Edwin Eefting.
Tekst en foto: Marcel Akerboom