Voetbal in Haarlem

Over het (amateur)voetbal in de regio Haarlem

De column van Mario: Ik ben de beste!

DoorRedactie

nov 2, 2017
Mario-Voetbal-in-Haarlem

De titel van deze column zou eigenlijk tussen aanhalingstekens moeten staan, maar dan is de kop niet zo sterk. De kop slaat namelijk niet op mij, maar het is wel een leuke kop! Dat ik de ‘beste’ zou zijn zou ik over mezelf nooit zeggen, al denken sommigen van wel. Je neemt in ieder geval de moeite om verder te lezen en dat waardeer ik wel. Komt toch door de kop, denk ik.

Er zijn een aantal columnisten bijgekomen sinds de start van de Voetbal in Haarlem columns, dus wellicht niet geheel overbodig te vertellen dat ik die man in het zwart ben die de middenvelders rondom de middencirkel veelvuldig in de weg loopt. Af en toe laat ik iedereen om mij heen schrikken door hard op mijn fluitje te blazen. Via deze column mag ik vertellen wat ik er als scheidsrechter een beetje van vind. Wat ik allemaal meemaak als scheidsrechter en waarom ik het leuk vind als kop van Jut te fungeren. Ik zal behalve stekeblind ook wel stokdoof zijn, maar ik ervaar die kop van Jut na zoveel seizoenen nog steeds niet.

Zal ik de mazzel hebben dat ik van de KNVB alleen maar leuke sportieve potjes krijg? Als ik de heren rapporteurs moet geloven wel. Deze voormalige topscheidsrechters hebben nog steeds de mening dat als je het als scheidsrechter goed hebt gedaan, het een makkelijke wedstrijd was. Terwijl het eigenlijk andersom is… begrijp je? Ik zal heus de nodige foute beslissingen genomen hebben. Zo zal de spits van Hoofddorp nog wel eens terugdenken aan de penalty die hij verdiende maar niet kreeg. Hij had gelijk. Hij verdiende hem maar ik gaf hem niet. Ik vergat gewoon te fluiten en dacht dat ik het goed had gezien, maar voelde tegelijkertijd dat ik niet goed zat.

De grensrechter, ook wel assistent genoemd, van Zeevogels zal ook de kop van deze column niet onderschrijven. Hij zag een uitbal voor geel en ik voor rood. Nou ben ik kleurenblind, dus ik gaf de uitbal aan rechts in plaats van aan links. Doelpunt dus. Toch had ik gelijk (vond ik) en dan heb ik de mazzel dat ik een fluit in mijn handen heb in plaats van een vlag. Kan gebeuren, niet zeuren en weer verder gaan.

Ik ga deze column eens gebruiken om de scheidsen van de lagere teams een veer in hun achterste te steken. Ik heb in de derde klasse te maken met goede spelers, normale en beschaafde trainers en ik word bij de meeste clubs leuk en enthousiast ontvangen. De scheidsen van de lagere teams niet. Die worden gezien als een soort van noodzakelijk kwaad. Geloof mij maar het is veel lastiger om bijvoorbeeld het derde van DSS te fluiten dan het eerste van Bloemendaal.

In het derde krijg je met spelers te maken waarvan het lichaam al heel lang niet meer doet wat de geest wil. En dat is irritant! Vooral voor de spelers in kwestie. Daar moet toch iemand de schuld van krijgen en dan is de man in het zwart een makkelijke prooi. “Hé scheids! Zie je dat dan niet?” is een veel gebruikte zin. Nou die scheids ziet het wel, maar die heeft nog een bepaald soort van medelijden waardoor hij maar weer net doet alsof hij blind is. Blind en doof. Twee belangrijke eigenschappen voor elke scheids.

Hoe ik dat allemaal weet? Nou ik heb in mijn ‘vrije’ weekend een paar keer het derde van DSS gefloten, dus ben ik ervaringsdeskundige. Leuk team, leuke gasten, maar niet altijd behept met een goede zelfkennis van de eigen voetbalkwaliteiten.  Je ziet de mooiste en afschuwelijkste overtredingen, maar dat is per ongeluk. Cruyff heeft mij ooit geleerd dat te laat komen een soort van te laat vertrekken is. Een overtreding is vaak een kwestie van te laat vertrekken dus. Lastig dus voor een scheidsrechter. Betere voetballers is makkelijker fluiten.

Ik heb onze en vooral mijn vriend Giraf Nijhuis dus een mailtje gestuurd om een keer in zijn vrije weekend een wedstrijd van DSS 3 te komen fluiten. Ben benieuwd of ie op tijd vertrekt en wat ie er van bakt.

Tot de volgende scheids-column!

Mario

Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.

Mario - Voetbal in Haarlem

MARIO DE VRIES, 1963. Opgegroeid in Den Haag doch voornamelijk Haarlem. Makelaar in Haarlem en omgeving en scheidsrechter namens de KNVB.  Voetbalde bij TYBB, Onze Gezellen en Alliance ‘22. Thans nog voetballend bij de Voetballende Vaders van DSS. Fan van Voetbal Inside en Sierd de Vos. Voetbalgek.