Stage Sjoerd Auwerda in Suriname eindigt in thriller

KLM vliegt Sjoerd Auwerda zaterdag naar huis.

Een ervaring rijker, maar een illusie en veel geld armer keert Sjoerd Auwerda zaterdag terug op Schiphol. Zijn stage coschappen in Suriname moet hij beëindigen vanwege een coronapatiënt in het ziekenhuis. En dan slaat de paniek toe. Suriname heeft voor dertig dagen het luchtruim gesloten. Gelukkig biedt KLM uitkomst. De maatschappij stuurt een vlucht om landgenoten thuis te brengen. ,,Helaas moet ik het ticket wél zelf betalen’’, aldus de Schoten-spits.

Comfortzone

Op een roze wolk zat Sjoerd Auwerda een maand geleden. Een vliegtuig van Suriname Airways zou hem naar zijn tropische bestemming brengen. Auwerda zag het als een oproep om weg te gaan uit zijn vertrouwde omgeving. Met pijn in het hart liet hij tweedeklasser Schoten achter.  De topscorer is belangrijk voor het elftal dat in degradatienood verkeert. De Haarlemmer, die  de club altijd trouw bleef, al klopten wel regelmatig andere clubs op de deur, verkoos ervoor zijn comfortzone te verlaten.

Waar veel van zijn mede-studenten kozen voor de veilige weg in Nederland ging de spits het avontuur aan. Ik had voor de stage hier gekozen omdat ik ook meer verantwoordelijkheden zou krijgen dan bij een stage in Nederland. En wat kon er nou eigenlijk misgaan in drie maanden? Hij wilde alleen een korte broek meenemen, want het was wel dertig graden in Paramaribo. Suriname was met de stralende zon het wenkende paradijs. De realiteit bleek bitter en koel.

Stage

Nu bijna een maand later draait Auwerda de film even terug. ,,Ik kwam op vrijdag 21 februari aan. Ik verbleef in een huis met vijf andere geneeskunde studenten. De maandag erop startte ik in het AZP (Academisch Ziekenhuis Paramaribo). Ik had voor de stage hier gekozen omdat ik ook meer verantwoordelijkheden zou krijgen dan bij een stage in Nederland, maar dat viel achteraf erg tegen. Ook al omdat ik nog maar een deel van het coschap heb gedaan. De eerste drie weken stond ik op de afdeling Gynaecologie. Daar heb ik de zaalarts geholpen met het zorgen voor de patiënten op de afdeling. Daarnaast heb ik een dag op OK gestaan.’’

Sfeer

Buiten het ziekenhuis was de sfeer onderling goed. ,,Sporten ging goed. Ik heb zelfs nog een keer gevoetbald met andere stagiaires op een kunstgrasveldje in de buurt. Het plan was om dat elke woensdagavond te doen, maar dat kan helaas dus niet. Bert Buter berichtte me elke week over Schoten. En ik sprak Lennaert Stuur ook regelmatig.’’

Vervolgt. ,,Ik zou vanaf afgelopen maandag naar de verloskamers gaan, maar daar ben ik, door het coronavirus bij een patiënt, nooit aan begonnen.’’

Hectiek

,,De afgelopen dagen waren nogal hectisch. We waren vorig weekend op een trip zonder bereik van internet. Bij  terugkomst bleek dat we onze coschappen moesten stoppen en terugkeren naar Nederland. En dat terwijl Suriname het vliegverkeer voor de komende maand had gecanceld….’’

,,Toen moest ik wel even op adem komen. Ik had dan zomaar nog een maand daar moeten zitten en niks kunnen doen. Ik wilde uiteraard het liefste naar huis. Na veel gebel en geregel is dat gelukt.’’

Met de KLM in de gedaante van magische helper die vliegtuigen stuurt om ingezetenen naar huis te halen. ,,Mijn andere retourticket via Suriname Airways vervalt. Dus toen moest ik plots een vlucht naar Nederland zien te regelen. Het was een run op tickets en er ontstond nog een opstootje ook. Het verkrijgen van dat ticket was dan ook best een uitdaging en bleek veel geld te kosten. Maar dat is nu gelukt, vrijdag vliegen we met een groot deel van de groep terug, zaterdagochtend landen we.  ‘’

Nederland

Op vaderlandse bodem is de toekomst nog ongewist voor Auwerda. Schoten traint niet en tot 7 april moeten coassistenten in ieder geval afwachten. ,,Veel studiegenoten hebben de GGD gemaild met de vraag of ze kunnen helpen, maar die hebben al genoeg hulp aangeboden gekregen. Wat we moeten doen met de verloren stagetijd is nog onduidelijk. Eerst maar naar huis zien te komen, dan zie ik wel verder. Ik heb een nieuwe woning, dus kan ik mooi alles inrichten.’’

Tekst: Peter Brink