Eens in de maand gaat Otto Berendregt voor Voetbal in Haarlem op pad. Met een kritische blik bekijkt hij een duel. Otto gaat met zijn analyse net iets dieper in op onder andere de tactische aspecten.
Bij de wedstrijd stonden er een aantal bekende Haarlemse voetbalnamen met gefronste wenkbrauwen langs de kant. Met name de vaders uit Haarlem-Noord konden niet trots zijn op de prestaties van hun zonen op deze kille zondagmiddag in december. Zuchtend en hoofdschuddend van zoveel onkunde zochten de OG-vedetten van weleer, Bouman, Van der Putten en Dekker na afloop de warme kantine op.
Kansen
Het was dan ook een bar slechte wedstrijd. Dat beaamden ook beide trainers De Haan en Snijders naderhand. Vierde klasse KNVB onwaardig vonden velen! In de eerste helft was Onze Gezellen de minst slechte ploeg. Met de wind in de rug probeerden zij onder leiding van Bob de Groot de tegenstander vast te zetten. Heel af en toe kwamen zij zelfs tot een acceptabele aanval. Alleen het verzilveren van deze honderd procent mogelijkheden was niet besteed aan met name Toussain en Okker.
Geel-Wit beperkte zich tot tegenhouden en de lange bal naar voren knallen in de hoop dat spits Beugeling er iets mee kon doen. Dat kwam er niet echt van. Zo kabbelde de wedstrijd voort. Slechte balaannames, verkeerde keuzes, wilde tackles en veel overtredingen. Het aantal dat een team de bal meerdere keren naar dezelfde kleur speelde was op één hand te tellen.
Beleving
Opvallend was ook het gebrek aan echte beleving bij al deze jonge spelers. Het leek wel op plichtmatig voetballen. Wel aardig wat irritaties onderling. Veel testosteron en weinig voetbalslimheid dus. Totdat Mientjes van Onze Gezellen, na een goede voorzet van Mensink, de score in de 37e minuut opende: 0-1. Met veel kunst en vliegwerk sleepten de bezoekers deze voorsprong naar de rust.
Het laat zich raden wat trainer De Haan zijn ploeg Geel-Wit tijdens de thee had ingefluisterd. Meer inzet, meer strijd en meer geloof in eigen kunnen. Zoiets. En een belangrijke wissel paste hij toe. Valentijn M’zaad kwam in het veld. Die drukte gelijk zijn stempel op de wedstrijd. Met zijn individuele acties en sleurwerk werd hij een plaag voor de verdediging van Onze Gezellen.
Beer
Na twee schoten van Knol van Geel-Wit had OG al gewaarschuwd moeten zijn. Geel-Wit kreeg teveel ruimte. Na een gekraakt schot van Geel-Wit nam Bob de Groot de bal met zijn imposante borstkas aan. Waar scheidsrechter Ganpat een hand heeft gezien blijft een raadsel. Hij gaf Geel-Wit een penalty, die Knol dankbaar en snoeihard in de kruising knalde: 1-1.
Toen was de beer echt los. OG werd volledig overlopen door een niet best maar wel met volle passie voetballend Geel-Wit. De 2-1 van Beugeling was een logisch gevolg. De bezoekers gingen daarna met de moed der wanhoop met vier spitsen spelen. Maar verder dan een paar hoge ballen in het strafschopgebied en een afstandsschot kwam OG niet. Sterker nog, in de slotfase counterde Geel-Wit via M’zaad naar de 3-1. De penalty die de Groot voor OG in de blessuretijd binnenschoot was een doekje voor het bloeden: 3-2.
Wakker
Bij Geel-Wit is men bezig met een meerjarenplan. Dit jaar moet men aan de Van Oosten de Bruijnstraat in de middenmoot van de vierde klasse eindigen. Om vervolgens volgend jaar met wat gerichte versterkingen de stap naar de derde klasse te kunnen maken. Dit alles aan de hand van trainer Radjin de Haan.
Onze Gezellen heeft andere problemen. De doelstelling om dit jaar bij de eerste vier te eindigen was niet realistisch en kan de prullenbak in. Zij moeten zich nu druk gaan maken om handhaving. Het wordt tijd om in Haarlem-Noord nu wel wakker te worden, voordat het echt te laat is. Er loopt bij OG genoeg voetbalverstand rond om het dolende vlaggenschip te keren. Een mooie kantine, een degelijke organisatie en een sluitende begroting zijn niet veel waard als je eigen hoofdmacht in het moeras van de vijfde klasse KNVB komt te spelen.
Otto Berendregt
