Velsen werd afgelopen donderdag thuis met een groot deel van het basisteam met 0-4 uit de beker geknikkerd door tweedeklasser De Meer. ‘’Meer dan verdiend tegen een goede ploeg, we speelden maar op 80%, dan krijg je dit,’’ concludeerden teleurgesteld een paar Velsen-watchers, los van elkaar.
Zondag kwam middenmoter T.O.G.B. op bezoek en dat duel had natuurlijk meer prioriteit. Kon Velsen nu wel tot het gaatje gaan? Antwoord: volmondig ‘’ja’’, want in een zinderend, sportief en meeslepend voetbalgevecht bleef Velsen na de hervatting met veel pijn en moeite overeind tegen de gasten en boekte een nipte en zo belangrijke 2-1 zege.
Daar zag het de eerste tien minuten niet naar uit. De gasten scoorden al na drie minuten de openingstreffer en leken even het duel voortijdig al te beslissen. Toen, echter zeven minuten later, Tim Groenewoud zijn schot gepareerd zag door de keeper en Ayrton Dol uit een lastige hoek binnenkant paal de gelijkmaker produceerde, kroop Velsen uit zijn schulp. Zowel over de rechtervleugel als de linkervleugel regende het strakke voorzetten die echter net niet de juiste persoon vonden. Maar luttele seconden voor rust wederom een voorzet en nu met de precisie van een afgesteld Olympisch wapen. Opnieuw Tim Groenewoud zag ruimte en zijn perfecte voorzet vond weer Ayrton Dol die het presentje dankbaar uitpakte en Velsen op voorsprong schoot;2-1. Tot groot genoegen van slechts een paar bestuursleden en geblesseerde spelers.
Sterkhouder Angelo Beck kwam na de rust niet terug vanwege lichamelijk ongemak. En toen ook Daniel Zuiverloon al vroeg na rust geblesseerd afhaakte, was het puur overleven geblazen aan Velsense kant. De balans op het middenveld was nadrukkelijk verstoord en de gasten roken dat onmiddellijk en gingen, met name over hun indrukwekkende rechterkant, op zoek naar succes en de gelijkmaker. Een combinatie van factoren verstoorden hun dadendrang. De vele voorzetten misten precisie, de schoten richting en het ijzersterke verdedigingsblok van Velsen gaf in de lucht en over de grond geen krimp. Ook keeper Halil Suzulmus droeg zijn steentje bij met een paar geweldige reflexen en attent reageren.
Het verlossende eindsignaal werd dan ook begroet alsof er een titel was gewonnen. Dodelijk vermoeid maar zichtbaar opgelucht, opgetogen, blij en euforisch verliet Velsen met het hoofd ferm omhoog het veld. Ook Richie Agyapong. De 28-jarige motor en sterkhouder op het middenveld, liep het veld af met een kamerbrede glimlach rond zijn kaken. Richie:’’ Pff, wat een duel zeg! Ik ben echt helemaal uitgewoond. Mijn benen wilden op het laatst bijna niet meer maar wat is dit lekker zeg. Zo winnen is natuurlijk dubbel lekker,’’ jubelde de middenveld– dynamo.
Trainer Ronald Dooijeweerd was helder en eerlijk na afloop. ’’Billenknijpen de tweede helft maar het is ons gelukt. Heerlijk!”, analyseerde de technisch verantwoordelijke die zag dat zondagmiddag de wereld er plotseling heel anders uitzag. Donderdagavond de ondergrens in de beker tegen De Meer en nog geen 72 uur later de ultieme euforie. Dichter des Vaderlands, Bredero, vatte het rond 1600 al eens treffend samen : ‘’Het kan verkeren!’’
Hans Akkerman
Foto: Frans van der Horst