United/DAVO VR1: Uniek in haar soort

Naast het mannenvoetbal gaat Voetbal in Haarlem proberen het regionale voetbal van de vrouwen meer op de kaart te zetten. De tak van de KNVB die het snelst groeit, mag niet vergeten worden. Sterker nog, het verdient alle aandacht. Nadat eerder het eerste damesteam van Hillegom onder de loep is genomen, hebben we aan het einde van het seizoen een ochtend meebeleefd met de vrouwen van United/DAVO.

Al snel is duidelijk dat het team van Oscar Honing geen doorsnee elftal is. Waar je vaak elftallen ziet die gevormd zijn door vrouwen van ongeveer dezelfde leeftijd zijn, is het bij zijn groep anders. De trainer heeft meiden tot zijn beschikking die nog op school zitten, maar er zijn ook vrouwen die al meerdere kinderen hebben. “En dat maakt het ook best lastig,” legt hij uit. Zo ook die bewuste ochtend. Tijdens de warming-up heeft hij net genoeg speelsters om er elf op te stellen, maar even later is iedereen er en heeft hij genoeg wissels.

De wedstrijd die gespeeld wordt is al snel beslist. De vrouwen van Sporting Martinus zijn een maatje te groot en met name de rappe vleugelaanvallers doen United/DAVO pijn. Halverwege de eerste helft is de score opgelopen tot 0-3. Honing probeert terwijl hij staat te vlaggen zijn elftal te helpen, maar moet lijdzaam toezien hoe de tegenstander de score doet oplopen. Bij een 0-5 tussenstand volgt wel het hoogtepunt van de middag. Daphne Andreas schiet op fenomenale wijze de bal in de winkelhaak. De ruststand van 1-5 blijkt uiteindelijk ook de eindstand. United/DAVO toont haar mentaliteit en verkoopt de huid duur.

“Het zijn niet allemaal vriendinnen van elkaar,” zegt Honing na afloop. “Juist niet zelfs. Ze komen overal vandaan.” Volgens hem ligt daar ook de kracht. “In het veld is het wel een echte groep.” ‘Zijn’ vrouwen zijn inmiddels om ons heen komen staan en beamen zijn statement. Samen met Dounia Lajlufi (18) is hij het elftal zo’n elf jaar geleden begonnen. De eerste tien jaar trokken ze samen de kar. Ze ziet zichzelf als basis van de groep, al meent ze zelf dat de voortrekkersrol inmiddels wel wat is verdwenen. De rest is het daar niet mee eens. “Ik heb het druk met school, maar heb wel nog steeds het verantwoordelijkheidsgevoel voor het elftal. Door de komst van Rosita hoef ik minder te regelen, maar het is nog steeds best veel werk.”

Rosita Bosman (36) is United/DAVO VR1 vorig jaar komen versterken. Ze speelde in een ander elftal, maar heeft het idee nu op haar plek te zitten. “Ik vind het vooral leuk om te zien hoe we sinds dit seizoen met elkaar omgaan.” Ze neemt als een van de oudste van het elftal enig werk uit handen van Lujlufi, maar heeft ook trainingspakken voor het elftal kunnen regelen. De tegelhandel van haar man is de trotste sponsor van de pakken, Honing staat op de shirts.

United/DAVO heeft geregeld nog te maken met negatieve vooroordelen. Ook de VR1 merkt dat. “Scheidsrechters fluiten ons niet graag,” zegt Saroja Jagernath (21). Ze vindt het jammer. “We praten soms wat te veel,” lacht ze. “We zijn fel, maar fair. De teamgeest is er echt bij ons. We laten ons niet meer zo snel gek maken.” De mid-mid van het elftal kijkt trots om haar heen. “We zijn allemaal lekker nuchtere meiden. We hebben plezier.”

Foto’s: Voetbal in Haarlem