Een wedstrijd op veld 3 van IJmuiden met een ongekende ambiance voor dit soort wedstrijden. Waar de kantine omzet sky high zou zijn, was het nu een dooie benoening. Beide trainers vonden het jammer dat het op deze manier was gepland en hadden liever gehad dat het op een inhaal programma was geweest. Maar ze wisten hun team toch te motiveren.
De Tolsduinerlaan was afgezet door zeer vriendelijke BOA’s, dus waren er circa 50 suporters van beide clubs zo creatief om de wedstrijd te volgen in de bosjes aan de vijverkant van het sportpark. De thuisclub miste Delano Post die normaal gesproken de lijnen moet uitzetten. Dit is een gemis, omdat hij altijd aanspeelbaar is in de opbouw. Bij Stormvogels is natuurlijk Melle Spinger wel degene die altijd op het middenveld de verbinding is. Toch begonnen de beide teams met veel lange ballen. Bij IJmuiden hadden ze bedacht, wat 30 jaar geleden oud trainer Karel Krom riep, diagonalen.
Achmet Othman werd gevraagd als rechtsback de linksbuiten Milan van Essen te lanceren. De bal ging vijf keer uit. Omdat beide ploegen hoog druk zetten was het voetbal “lange halen, gauw thuis”. Doordat de opbouw bij beide ploegen verstoord werd, waren beide ploegen aangewezen op zeldzame opbouw momenten. Maar die waren er wel. Zo wist Daan Heinemeier Patrick Castricum te vinden, maar hij schoot op Floris Serné. Aan de andere kant wist Patrick Krop ook niet het net te vinden, na een prima voorzet van Thomas Scholten. Net voor rust werd een corner genomen door Springer en uit de rebound wist Brian Ozeoke de bal niet genoeg te drukken.
Na rust werd het grimmiger, veel overtredingen en evenzoveel gele kaarten. Een wereldkans voor Patrick Krop werd binnen de vijf meter teniet gedaan door een mooie sliding van Niels Stoker. Er volgde heen en weer wat gevaarlijke corners. Een corner van Stormvogels werd rakelings over gekopt door Joachim Aukes. Niet veel later werd een afgeslagen corner voor de thuisploeg net niet goed gedrukt door Floyd Hille.
In de laatste fase kon Stormvogels een aanval niet voortzetten, omdat de scheidsrechter te vroeg vloot. Een overtreding op het middenveld werd door gespeeld en er ontstond een overtal situatie van 3 tegen 2. Dit had een reële kans geweest. Een aantal minuten later was er een doorbraak van Mick Dubbelaar. Hij werd gestrand door de keeper, die te opzichtig de speler en niet de bal speelde. In zwart/wit opzicht was dit een penalty. De blauwen waren het na de wedstrijd hier niet mee eens. De scheidsrechter gaf een achterbal en besloot na commentaar van Patrick Castricum rood te trekken voor de aanvaller.
Met tien man was het pompen of verzuipen. Dat aan beide kanten spelers waren die kramp verschijningen kregen was niet onlogisch. Beide partijen hadden een ware veldslag geleverd en de eindstand 0-0 was de juiste uitslag. Beide trainers waren hier tevreden mee, al was een sneakie goal, waar beide ploegen dicht bij waren leuk geweest. Als je van oogstrelend positiespel houdt was dit niet de wedstrijd om te kijken, maar als je van werklust houdt, was dit een heerlijk potje.
Tekst: Wilfred de Waal
Foto: Facebookpagina De Tolsduinerlaan