Telstar heeft op de slotdag uitstekende zaken gedaan. De club behield topscorer Reda Kharchouch en liet Marcus McGuane naar Nottingham Forest vertrekken. Naar verluidt ontvangt Telstar nog een centje voor de overschatte huurling van FC Barcelona. Piet Buter noemde de middenvelder ‘een moordenaar voor je eigen ploeg.’
PR-stunt
Niets zo veranderlijk als de voetballerij. Nog geen zes maanden geleden werd McGuane met veel trompetgeschal binnengehaald bij Telstar. Een PR-stunt was het. Telstar prijkte ineens op de sportpagina’s van Mundo Deportivo en The Daily Mirror. BVO’s wreven zich in de ogen. Hadden hun scouts zitten slapen? Andries Jonker moest voor elke camera uitleggen waar hij McGuane van kende, en waar Andries allemaal had gewerkt, en dat de middenvelder zo graag alleen voor Andries wilde spelen. Daarom wisselde hij metropool Barcelona in voor het tochtige IJmuiden. Telstar was toch dé club waar in het verleden meer gevallen talenten opbloeiden. Jerry de Jong was overbodig bij AZ-2 en vocht zich via de Witte Leeuwen naar PSV en het Nederlands elftal. Op Sportpark Schoonenberg reden camera’s af en aan. Hij moest alleen weer even op zijn oude niveau komen…
Reinaldo
De verstokte fan kreeg beelden op het netvlies van de jaren tachtig toen Reinaldo, ex-Braziliaans international, naar Velsen-Zuid kwam. Alles werd in het werk gesteld om de spits weer op zijn hoge niveau – WK 1978- te laten terugkeren. Voor het thuisduel met FC Volendam wiegden schaars geklede Braziliaanse danseressen met hun heupen de samba om het heilige vuur in de spits weer aan te wakkeren. Gefocust was de spits zeker, maar helaas voor de fans maakte de spits zijn meters niet in het vijandige strafschopgebied, maar vele uren later op het Leidseplein, zoals hij ook bij Bureau Sport nog eens uitlegde. (Tekst gaat verder onder video)
Verfrissend
Andries Jonker trof na het vertrek van het duo Buter/Snoei een afgeroomde selectie en een lege kas aan. Uit arren moede combineert hij de functie van technisch directeur en trainer. En doet dat met verve. Maar er is geen controle technische functiescheiding, er zijn geen tegengestelde belangen. Conflicten, over het aantrekken en opstellen van spelers, zoals Toon Beijer die in zijn tijd als technisch manager met Harry van Ham had blijven uit. Maar ere wie ere toekomt, Jonker heeft met weinig geld – het budget van Mike Snoei lag veel hoger- een goede selectie op de been gebracht.
Door zijn contacten bracht hij Charlie Gilmour naar Schoonenberg, terwijl ook andere onbekende spelers opbloeien. Daarnaast speelt Telstar vanaf de tweede wedstrijd in de voorbereiding verfrissend voetbal. En ze staat ook nog op een nacompetitieplaats.
Dissonant
Er was eigenlijk één dissonant in het geheel. Marcus McGuane, de oogappel van de trainer. En dat bracht de oefenmeester regelmatig in een spagaat. De middenvelder had een conditionele achterstand, had geen wedstrijdritme, maar werd vanaf het begin opgesteld. Nu had in de rijke Telstar-geschiedenis elke coach zijn oogappel. Hans Kraay junior kon geen fout doen bij Simon Kistemaker, Harry Van den Ham beschermde Nacer Abdellah en Mike Snoei had een halfjaar een adoratie voor Gerson Rodrigues.
Hopeloos
De oplettende fan zag dat Telstar zonder de middenvelder beter af was. Er gingen geruchten over een persoonsverwisseling. Deze McGuane kon toch niet in La Masia, het beroemde opleidingsinstituut van Barca hebben gezeten. Samen met Ansu Fathi en Riqui Puig?
De fans-sinds-jaar-en-dag die zich dagelijks rond Schoonenberg verzamelen jammerden. ‘Jaren geleden wachtte Telstar tevergeefs op de Marokaanse spits Tikradi Adil, die de club twintig goals per jaar had beloofd, maar – naar verluidt- overleed voordat hij arriveerde. En nu stuurt de echte McGuane een dubbelganger.’
Discussie
Met Glynor Plet greep Jonker wél in. Na een paar duels in de basis bleek de conditionele achterstand. Plet werd geslachtofferd. Geen ritme, niet wedstrijdfit. Voor McGuane gold hetzelfde. Het wachten was op een stem uit de kleedkamer, een trainer-in-de-dop, iemand die nadenkt over het spelletje in plaats van alleen maar blindelings de taken uitvoert die de trainer hem opdraagt. Dit soort spelers behoren tot een uitstervend ras.
Buter
Dus roerde – de ten opzichte van Telstar niet geheel objectieve – Piet Buter zich maar. Hij zag het manco van de Engelsman en betitelde hem als. “Een hopeloze voetballer. Als hij tien minuten eerder was gewisseld tegen Ajax (3-4, verlies), dan wordt het nog gelijk. McGuane is een aardige voetballer, goed aan de bal, fysiek sterk. Maar hij laat ook altijd zijn man lopen. Het is een moordenaar voor je eigen ploeg. Ik denk dat het een zege is als hij weg is.”
Less is more
Hetgeen gebeurt. Vrijdagavond verloor Telstar dan wel bij Almere City, ze boekte buiten het veld meerdere overwinningen. De eerste was aan de onderhandelingstafel. Reda Kharchouch gaat na drie dagen onderhandelen toch niet naar Sparta. Hij tekende – toen Piet Buter nog TD was- een contract voor twee seizoenen bij Telstar, waardoor de club sterk stond in de onderhandelingen. De Witte Leeuwen hoeven hem – nu nog – niet te verkopen.
Maar waakzaamheid is wel geboden. In zijn eerste periode bij Telstar vertrok Glynor Plet na twee seizoenen gratis naar Heracles Almelo. Met het behouden van de spits gaat Telstar voor het sportieve aspect en het halen van de nacompetitie. En door het vertrek van de zwakste schakel naar Nottingham Forest, krijgen andere loyale spelers meer kansen. Anass Najah functioneert daar goed, Charlie Gilmour ook. Shane Pattynama kan aan de linkerkant spelen, Senne Lynen en Sven van Doorm zijn er nog. En tegen Almere City mocht IJmuidenaar Melle Springer twee minuten meedoen.
Peter Brink
Foto: 1963-pictures.nl
PETER BRINK is goed met cijfers en letters. Een ongewone combinatie. Hij werkt als journalist én zzp-boekhouder. Peter volgde geen journalistieke opleiding, maar kreeg – in de jaren negentig- bij Telstar een gedegen praktijkopleiding. Hij schreef o.a. voor De Telegraaf en Haarlems Dagblad en voor de websites van SBS6 en KNVB.