Het einde van seizoen 2016-2017 is daar. En daarmee is het gezaag aan stoelpoten, het omkopen van tegenstanders en het overschrijven (of tóch niet) naar andere clubs ook weer afgelopen. Wat een heerlijke tijd zijn de maanden april, mei en juni toch voor de voetbalverslaggevers. En niet alleen omdat de beslissingen in de competities vallen, maar ook omdat de meest rare spelletjes worden gespeeld.
Eigenlijk was het huidige seizoen in onze regio best saai. Dat bedoel ik dan positief. Geen schietpartijen, geen steekpartijen en – voor zover ik weet – geen gemolesteerde scheidsrechters. Hulde! De vijfde klasse eindigde met alle teams waarmee het seizoen werd begonnen en er werden geen clubs failliet verklaard. Of is de eerdere ‘hulde’ overdreven? Hoort dit niet de regel te zijn? Hoe dan ook, we hebben de laatste jaren genoeg negatieve zaken meegemaakt. Fijn dat we geen aandacht aan zulke narigheid hebben hoeven te besteden.
Tussen de regels door gebeurde er overigens genoeg! Zo aan het einde van het seizoen is het bij ons op de redactie echt een gekkenhuis. De mailbox stroomt over en de telefoon is roodgloeiend. Dat komt niet alleen door de ViH Finaledag en het bijbehorende werk, maar ook door de belangen die zo in de maanden april, mei en juni om de hoek komen kijken. In de wereld van de trainers gebeurde er veel. Clubs trokken nieuwe trainers aan, andere zetten de trainer op straat.
“stiekem azen op die plek in de dug-out”
Wat mij opvalt is dat collega-trainers vaak een grote rol spelen in het lot van trainers en dan zogenaamd geen eigen belang hierin kennen. Op allerlei manieren de spelersgroep beïnvloeden, stiekem azen op die plek in de dug-out, aan stoelpoten zagen, maar overal vertellen dat je het beste met de club voor hebt. Het mooie is dat die collega-trainers hun eigen netwerk volledig vertrouwen, maar dat juist dat netwerk contact met ons opneemt. Uit schaamte of onbegrip. Om geruchten te bevestigen of juist te ontkennen. Een andere coach noemde laatst de regionale trainerswereld ook wel een slangenkuil. Tadaaaa, de titel van de column werd me als een strakke voorzet voor open goal gegeven. Alleen nog even inkoppen. Dank! Verder hoorden we ‘kruistocht’ en ‘rare en nare wereld’ nog als omschrijving.
Heel veel trainers in onze regio kennen elkaar al langere tijd. Vooral in de lagere klassen lopen een paar mannen rond die al diverse clubs hebben geleid en de tegenwoordige concurrenten van haver tot gort kennen. Maar in die klassen zijn ze veelal respectvol naar elkaar. Bij de clubs die op hoger niveau spelen zijn de belangen groter en wordt het spel gemener gespeeld. Indirect heeft dit weer te maken met het ‘grotere’ geld. Vaak zit er een vaste groep oudere supporters om het eerste elftal heen die het maar wát lastig vinden om kennis te maken met een frisse wind. Die ‘supporters’ klagen steen en been over een nieuwe trainer met nieuwe methodes en willen zo snel mogelijk de vorige trainer die voor al het succes zorgde.
“verbaast zich enorm over de negatieve insteek in het voetbal”
Aan het einde van het afgelopen seizoen zijn mij twee dingen negatief opgevallen, wat jammer is want eigenlijk wil ik met ons platform juist de mooie dingen van het spelletje laten zien. Onze vriend van SportConnection, Jan van der Meulen, organiseerde afgelopen jaar voor het eerst de Haarlems Dagblad Cup en verbaast zich enorm over de negatieve insteek in het voetbal in het algemeen. Jan is als eigenaar van het veelzijdige evenementenbureau bekend met diverse andere sporten en maakt nu beter kennis met de onze. Ik ben het volledig met hem eens, want er wordt teveel geklaagd en gezeken. Maar sommige negatieve zaken verdienen wel de aandacht…
Bij DSOV is kort voor het einde van het seizoen afscheid genomen van Remco van Poeteren. Dat zoiets gebeurt is inherent aan voetballen, maar de manier waarop verdient niet de schoonheidsprijs. (Overigens maakte hij het seizoen wel af en ging volledig uit zijn feestelijke stekker toen hij hoorde dat DSOV zich direct had gehandhaafd.) De reden? De spelers konden niet omgaan met de verantwoordelijkheid die de trainer zijn spelers gaf en voelen zich beter onder het bewind van een trainer die meer een soort drill-instructor is. Dat de vorige trainer middels een blog af en toe mee hielp met stemmingmakerij verdient zeker niet de schoonheidsprijs en staat een prachtige club als DSOV ook niet. Van een volwassen groep spelers met een gemiddelde leeftijd van boven de 25 mag je toch verwachten dat je niet met een mattenklopper achter ze aan hoeft te lopen. Daarnaast speel je niet in de vijfde klasse, maar in de tweede.
De laatste keuze van EDO dit seizoen was ook geen fraaie. Het slotduel in de nacompetitie tegen Alverna werd beschouwd als niet meer belangrijk en dus besloten de Haarlemmers niet af te reizen in de richting van Nijmegen. Het is toch zo dat als je aan een competitie begint je weet dat er bepaalde plichten zijn? Ondanks dat er zoals nu financiële gevolgen aan vastzitten. Alverna had die dag het één en ander om de wedstrijd heen gepland en wilde op gepaste wijze afscheid nemen van een aantal spelers en de trainer. Ik weet zeker dat wanneer dit andersom was gebeurd EDO not amused geweest zou zijn. Niet fraai, niet fraai..
Ik wil wél positief afsluiten, want wat een heerlijk seizoen hebben we gekend. We hebben veel nieuwe mensen leren kennen, een fraai O-23 toernooi neer kunnen zetten en met diverse enthousiaste lezers (en onze vrijwilligers) kunnen sparren over de plannen die we nog hebben. Ik weet zeker dat we na een korte vakantie elkaar weer gaan zien en dat we samen het regionale voetbal nog meer op de kaart kunnen zetten. Lekker bezig!
Mooie vakantie!
Martijn
Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.
MARTIJN PRINSEN, 1982. Initiatiefnemer van Voetbal in Haarlem. Opgegroeid in het Haarlemse. 25 jaar gevoetbald bij Schoten, Kennemerland, Onze Gezellen en Haarlem-Kennemerland. Inmiddels niet meer tussen de lijnen te vinden, maar daarbuiten. Afgestudeerd onderwijzer en daarnaast actief (geweest) in de zorg en detailhandel. Voorzien van erfelijke taaltik en lichte dwangmatige nijgingen. Vader van twee mooie meiden, Nikki en Floor.