Jurre Dekker speelt noodgedwongen laatste wedstrijd voor Onze Gezellen

Zondag 16 oktober om 14.00 uur. Onze Gezellen – Westzaan. Een wedstrijd waar Jurre Dekker als een blok tegen opziet. Het is zijn laatste wedstrijd.

“Het is nu anderhalve week geleden dat ik het gehoord heb”, begint Dekker zijn verhaal. Een slepende enkelblessure zorgt ervoor dat de doktoren hebben gezegd dat het beter is dat hij stopt met voetballen. “Dat viel me wel erg rauw op mijn dak.”

Het is niet de eerste keer dat deze woorden in het ziekenhuis tegen hem gezegd werden. “Toen ik achttien was zeiden ze dat ook al. Maar ik ben vrij eigenwijs en ben toen doorgegaan. Eigenlijk hoopte ik toen dat dit besluit pas rond mijn dertigste gemaakt hoefde te worden. Niet wetende dat ik dat besluit nu al moest nemen. Ik ben 24.”

De blessure speelt al een tijdje. “Ik loop eigenlijk al een jaar of 11 met mijn enkels te kloten. Toen scheurde ik mijn linker enkelbanden af. Daarna ging ik er wel vaker doorheen. Toen ze er tijdens een onderzoek eens contrastvloeistof in spoten zagen ze dat ik helemaal geen buitenste enkelbanden meer had en ontzettend veel kraakbeenschade. Daarna kreeg ik ook steeds meer last van mijn rechterenkel. Sinds mijn achttiende speel ik ook regelmatig met pijnstillers zodat ik wel gewoon kan blijven spelen. Er is maar 1 ding wat ik wil en dat is gewoon voetballen. Met mijn vrienden bij Onze Gezellen. Je kan me niet blijer maken!”

(Tekst gaat door onder video)

De afgelopen periode schoot zijn rechterenkel steeds vaker op slot. Bezoekjes aan de huisarts en orthopeet brachten slecht nieuws. “Met zicht op de toekomst wil ik dat je nu stopt met voetballen werd er gezegd. Ook voor mijn werk, EMS Lijfcafe in Santpoort, heb ik een lichaam nodig wat gewoon moet kunnen functioneren.”

Zijn mooiste herinnering beleefde Dekker in de zaal. Met zijn zaalvoetbalteam, onder leiding van Pascal de Wit, werd hij tweede van Nederland. “Dat was een mooie tocht langs allemaal grote zaalvoetbalverenigingen als Hovocubo, Marlene en Golden Stars. Een mooie reeks aan overwinningen met een tweede plek als resultaat.” Ook de wedstrijd tegen Terrasvogels op het veld staat hoog op zijn lijstje. “We stonden 3-1 achter. Koen Toussaint maakte de 3-2, ik de gelijkmaker en Nick Bouman de winnende. Als je met je maten zoiets beleeft is dat prachtig. Er ontstond een groot feest. Die wedstrijd is me wel het meest bijgebleven. Als vrienden bij OG.”

In zijn periode bij Onze Gezellen heeft Dekker een aantal trainers gehad. Daarvan wil hij er toch een paar benoemen. “Zonder iemand tekort te doen maar Otto Berendregt was voor mij heel belangrijk. Hij liet mij op mijn 16e debuteren in het eerste. Daar ben ik hem heel dankbaar voor.” De tweede is Pascal de Wit. “Hij heeft eigenlijk altijd wel een rol gehad in de periode dat ik gevoetbald heb. Een soort mentor en een geweldige vriend.” Tot slot Remko Hoek. “Hij gaf mij als aanvoerder ook echt een leidende rol. Hij betrok mij bij veel situaties. Dat hadden andere trainers nog niet eerder gedaan.”

Voor nu doet Dekker eerst even een stapje terug bij Onze Gezellen. “Het is eerlijk gezegd nog niet helemaal geland dat ik moet stoppen. Dus misschien dat ik wat ik in een later stadium ga doen maar voor nu even niet. Ik ga het in ieder geval ontzettend missen. Dat biertje in een plastic beker in de kleedkamer na de wedstrijd die we in de laatste minuut wonnen. Met foute muziek aan onder de douche. Er is niets mooier dan dat.”

“Ik moet nog 1 wedstrijd spelen. En ik ben daar net als vroeger bloedzenuwachtig voor!”

Tekst: Danny Prinsen
Foto en video: Onze Gezellen