Stiekem hopen ze bij Haarlem-Kennemerland dat aan het eind van de rit in ieder geval om promotie naar de derde klasse kan worden gespeeld.
Vooralsnog lijkt SCW de te kloppen ploeg maar kort er achter lijken VVC en de fusieclub kanshebbers voor ‘’het toetje’’ aan het eind van de rit.
Zaterdag kwam RKAVIC, of beter gezegd ‘’De Nordin Wooter-Academy’’ op bezoek. De Amstelveners degradeerden vorig seizoen uit de derde klasse en zetten de vierde klasse tot op heden bepaald niet in vuur en vlam. Een negende plek en slechts één overwinning tot op heden. Een piepjong team met een flink aantal 16 en 17-jarigen (!). Die gaven zeer verdienstelijk partij maar dolven uiteindelijk nipt met 2-1 het onderspit.
Het was hét duel van de broers Wubbe. Na vier minuten spelen zag Cas Mudde een inzet fenomenaal gered worden door RKAVIC-goalie Joey Zwaan. Zijn broer Jeroen zag even later wel kans doel te treffen. Maar de Haarlemmers konden hun fysieke overwicht nauwelijks verzilveren en kregen vlak voor rust de kous op de kop toen de speelse gasten door een kopbal na een vloeiende aanval op gelijke hoogte kwamen; 1-1.
Trainer Joop Böckling was met die tegentreffer duidelijk niet in zijn sas. ‘’Die jonge jongens van RKAVIC stoppen wel héél veel energie in het duel. Jammer van die gelijkmaker maar ik heb goede hoop dat we ze na rust kunnen hebben,’’ sprak de duo- trainer hoopvol en goed gemutst tijdens de rust.
Na de thee gebeurde er aanvankelijk weinig tot niets. De goede wil was er wel maar de ‘’pleintjesvoetballers’’ uit Amstelveen misten duelkracht en gogme voorin, niet zo verwonderlijk met zo’n jonge ploeg, en Haarlem Kennemerland vooral creativiteit. Toen waren het weer een kwartier voor tijd de ‘’Wubbe Brothers’’ die het verschil konden maken. Broer Cas gaf voor en zijn broer Jeroen tekende zijn tweede treffer aan; 2-1. Cas kreeg nog een ideale gelegenheid om de 3-1 binnen te werken maar een toegekende strafschop was een prooi voor de pas 18-jarige uitstekende goalie Joey Zwaan.
De scheidsrechter van dienst telde er nog bijna tien minuten blessuretijd bij maar de zeer jonge tegenstander was fysiek murw gespeeld en kon niet meer tot iets van een slotoffensief geraken. ’’Ik kan mijn ploeg maar één verwijt maken: we hebben te weinig gescoord vandaag. Maar goed: we winnen en blijven lekker meedraaien in de top. Dat is mij heel wat waard hoor,’’ glunderde de voormalige prof voordat hij in het aardedonker de warme kleedkamer/kantine opzocht.
Hans Akkerman