Zes doelpunten, een stralend voorjaarszonnetje, een prima scheidsrechter, twee ploegen die sportief de strijd aangingen. Dat lijken genoeg ingrediënten voor een lekkere voetbalmiddag. Toch ontbrak het belangrijkste. Want, hoe graag beide ploeg misschien wel wilden, het niveau van deze vierdeklasse-wedstrijd was bepaald niet hoog. THB won uiteindelijk met 4-2 van DSK, maar fraai was het allemaal niet.
Of nee, dat is ook niet waar. Het veldspel was slordig, de bal werd vaker over de zijlijn getrapt dan naar een medespeler, maar de doelpunten waren prachtig. De 1-0, gemaakt door Rosco Klein Obbink op aangeven van uitblinker Alex Rasker, was knap. ,,Ik kreeg ‘m preciés goed voor m’n voeten’’, verklaarde de doelpuntenmaker. De 2-0 was een simpele binnentikker van Mike Landzaat, na opnieuw goed voorbereidend werk van Rasker. En de aansluitingstreffer voor DSK was een heerlijke kopstoot die de onderkant van de lat nog kuste. Wesley Bronkhorst maakte ‘m vlak voor rust.
In de tweede helft werd het er allemaal niet beter op. DSK speelde zonder beleving en THB ramde de bal vooral naar voren. Op een vlotte combinatie waren beide ploegen niet meer te betrappen. Tot tien minuten voor tijd de gasten toch nog de gelijkmaker produceerden. Een schot van buiten de zestien van Sonny van der Weijden verdween via een THB-been achter de verbouwereerde doelman Ruben Hendriks.
Dat doelpunt schudde de thuisploeg weer wakker. Eerst was het Mike Landzaat die vogelvrij op links kon opstomen en de bal prachtig over DSK-doelman Dylan Collignon stiftte, twee minuten later deed Alex Rasker datzelfde fraaie trucje nog eens dunnetjes over. Daarmee bepaalde hij de eindstand op 4-2 voor THB.
,,Een verdiende overwinning’’, vond DSK-trainer Swen van Kruiselbergen. ,,Het was belachelijk, zo slecht als wij speelden. Nul beleving!’’ Zijn collega van THB, Patrick Tax, was een stuk gelukkiger. ,,Je ziet dat we steeds meer een team vormen. Zo’n gelijkmaker vlak voor tijd pakken we nu met z’n allen aan om er toch nog een overwinning uit te slepen.’’
Tekst en foto: Marcel Akerboom