Anderhalf jaar geleden heeft onze fluitende en makelende columnist Mario middels een sterke maar trieste column bekend gemaakt dat zijn vrouw Monique aan kanker leed. Na een heftige periode is zij afgelopen donderdag (21 juni 2018) overleden. Onderstaand bericht wil Mario graag met onze lezers delen.
GAME OVER…
Via dit platform heb ik jullie op de hoogte gehouden van het ziekteproces van mijn vrouw Monique en met haar confrontatie met de kanker. Daar komt vandaag een einde aan. Er is namelijk een einde aan gekomen. Goed nieuws! De kanker heeft het alsnog niet kunnen winnen! Ze is namelijk aan hart-problemen overleden.
Ik ben er inmiddels wel achter dat je niet zomaar geboren wordt, maar dat je ook niet zomaar dood gaat. Ze had willen kiezen voor euthanasie. Zelf de keuze willen maken hoe en wanneer. De scan-arts was al over de vloer geweest. Je kan maar voorbereid zijn. Pesterig zei ze dat ze dat ze dat tijdens de WK finale zou willen doen. “Ach dat doen we dat tijdens de rust,” was mijn antwoord. Het liep anders.
Haar hart gooide roet in het eten en eigenlijk was dat waar we beiden stiekem op gehoopt hadden. Hoe moeilijk is het om een tijdstip te plannen. Te plannen wanneer je voor het laatst je familie mocht zien. Plannen wanneer het gezin haar zou moeten laten gaan. Monique had dat mogelijk niet gekund. Ze wilde het voor iedereen zo draaglijk mogelijk houden. Dan is dit uiteindelijk de beste manier, als je al over een beste manier kunt spreken.
Net zoals de vorige columns schrijf ik dit in de nabijheid van Monique. We hebben haar thuis gehouden in haar eigen vertrouwde omgeving. Veilig bij ons. Mijn vorige column heb ik naast haar op bed geschreven. “Wil je hem nog even lezen voordat ik op de knop druk?” “Lees hem maar voor,” zei ze. Poeh! Dat was niet makkelijk. Tussen de tranen door heb ik ‘m voorgelezen. “Nou zo te zien is ie goed, stuur ‘m maar weg.”
Dit laatste stukje ga ik haar ook nog voorlezen, want ze wist dat ik dit nog ging doen. Rust zacht lieverd. Je hebt je rust verdiend en dan bedoel ik niet de rust van de WK-finale.
Mario.
Het is heel fijn als je jouw deelneming achter laat op de online gedenkplaats Memori. Klik hier.
Het hele team van Voetbal in Haarlem wenst Mario, de kinderen, familie en vrienden sterkte in deze tijd van rouw. Herinneringen gaan nooit verloren. Rust in vrede, Monique.