In memoriam: Simon de Weers

Verdrietig nieuws uit Santpoort. Simon de Weers is overleden. Hij was jarenlang speler en daarna trainer van Terrasvogels. Paul Onkenhout schreef een prachtig in memoriam over De Weers.

Simon de Weers (1946-2022)

Als ‘geroutineerde middenvelder’, zoals de plaatselijke pers het noemde, sloot hij zich in 1976 aan bij Terrasvogels. Het was tijd voor iets nieuws. Voetballen bij de club waar hij was opgegroeid, Velsen, stelde hem niet meer tevreden. Op de Elta in Santpoort-Zuid wilde hij zijn loopbaan een impuls geven.

Het bleek een gouden zet te zijn, voor beide partijen. Simon de Weers zou Terrasvogels nooit meer verlaten. Decennialang manifesteerde hij zich als een gangmaker op alle mogelijke terreinen en in alle geledingen van de club, inclusief in de kantine, tot een dodelijke ziekte hem besloop. Het bericht van zijn dood was verwoestend voor honderden leden, oud-leden en sympathisanten van de club.

In 1976 koos Simon voor een club die al decennialang in de laagste regionen van het Haarlemse amateurvoetbal sukkelde, een gezelligheidsvereniging zonder veel ambities. Dat veranderde door de aanwas van talentvolle jeugdleden en jonge voetballers van buitenaf en door een nieuw, ambitieus bestuur – én door zijn komst.

Als aanvoerder was hij de motor/mentor van de meest succesvolle ploeg uit de clubgeschiedenis, met twee (ongeslagen) kampioenschappen en promotie naar de KNVB als resultaat. En hij bleef, Terrasvogels werd zijn club. Met tussenpozen was hij jarenlang trainer van de (oudere) jeugd. Vier periodes, tussen 1986 en 2018, had hij de selectie onder zijn hoede. Niet voor niets werd in 2018 door Terrasvogels het Simon de Weers-toernooi georganiseerd, als eerbetoon. In het dagelijks leven hield de sport hem ook in een greep, als bevlogen sportambtenaar van de gemeente Velsen.

Het was onder zijn leiding dat Terrasvogels in 1987 terug zakte naar de vijfde klasse. Precies vijfentwintig jaar later, in 2012, nam hij revanche en maakte hij de cirkel rond. Terrasvogels promoveerde. Er ging een schokkende gebeurtenis aan vooraf. Op de Elta werd Simon getroffen door een hartinfarct. Fysiotherapeut Ivar Rombouts stak bijtijds de helpende hand toe en tot ieders opluchting herstelde hij voorspoedig.

Voor Terrasvogels heeft Simon onnoemelijk veel betekend. Hij was een inspirator en een organisator, een eigenzinnige en kritische man die hoge eisen stelde; een man die talloze voetballers voor zich won, en misschien wel vooral de lastige. Meerdere generaties jongeren groeiden op aan zijn zijde. Saai was het nooit. Waar hij was, gebeurde wat.

Unaniem besloot de ledenvergadering van Terrasvogels onlangs om hem tot erelid te benoemen, de hoogste onderscheiding die de club kent. Lid van verdienste was hij al. Het nieuwe eerbetoon kwam te laat voor hem. Zelf zou hij het waarschijnlijk zwaar overdreven hebben gevonden, maar stiekem zou hij er toch van hebben genoten. Zo was hij ook. Achter de gespeelde nonchalance ging een man schuil met een groot hart.

Een officieuze eretitel had hij al veel eerder verworven: clubicoon. Groot clubicoon zelfs, misschien wel de grootste in de clubgeschiedenis. Wat zullen we hem missen, wat zal hij worden gemist. Siem is onvergetelijk.

Mede namens het bestuur van SV Terrasvogels,

Paul Onkenhout

Foto: sv Terrasvogels