Henk’s column: De trainer eruit en degradatiezorgen in Santpoort-Zuid

Met een nieuwe trainer, een nieuwe opstelling en wat vernieuwde energie mochten we afgelopen zondag thuis aantreden tegen nummer vijf van de ranglijst RCH. Op papier een maatje te groot, maar met het aanstellen van een nieuwe trainer weet je het natuurlijk nooit. De wedstrijd duurde ongeveer zestig minuten.

Na zestig minuten trok ondergetekende een tegenstander naar de grond binnen het zestienmetergebied en kon RCH de voorsprong verdubbelen van 0-1 naar 0-2. Tot overmaat van ramp besloot de scheidsrechter van dienst naast een honderd procent terechte penalty ook een honderd procent onterechte rode kaart voor te geven. Een rode kaart die niet alleen de gelopen koers tegen RCH besliste, maar voor mij ook enorm vervelend uit kan pakken met het oog op de degradatiekrakers tegen BSM (uit) en Vogelenzang (thuis).

Tel daarbij op dat onze aanvoerder ook een schorsing op heeft gelopen en u kunt zich voorstellen dat nieuwbakken trainer Siem de Weers zich wel een betere start had kunnen wensen. Terrasvogels – RCH: 0-3. Een terechte eindstand, maar zeker geen ‘walk over’. Over de trainerswissel zelf wil ik niet teveel zeggen behalve dat de oude trainer (Cees Nuijens) – nadat hij dinsdag voor hem vrij onverwacht ontslagen was – toch iedere speler van het eerste zaterdagavond middels een bericht succes wenste. Het geeft maar aan wat voor gentleman het is.

Inmiddels is het code rood binnen de club. Na de wedstrijd merkte je aan alles in de kantine dat, hoe verwacht ook, het resultaat weer een stap in de verkeerde richting is. Een stap richting degradatie. Met nog twee belangrijke duels voor de winterstop is het gat naar de veilige tiende plek inmiddels tien punten. De opdracht is kristalhelder, twee keer winnen en na de winter opnieuw beginnen. Het is in deze periode dan ook erg moeilijk voor mij om mijn column te schrijven, normaliter probeer ik het luchtig  en positief te houden, maar in de positie waarin wij ons nu bevinden is dat enorm moeilijk. Daar komt nog eens bij dat iedere keer maar zeuren over scheidsrechters ook niet echt geloofwaardig overkomt. Uiteindelijk moet je het zelf doen!

Is er dan helemaal niets positiefs te melden? Jawel! 11 December is er weer een wildmiddag georganiseerd die gedeeltelijk ten goede komt aan ons trainingskamp. Vorig jaar een doorslaand succes met daarop volgend een trainingskamp dat ons enorm veel punten heeft opgeleverd in de tweede seizoenshelft. Samen bier drinken net over de grens heeft op onze groep op één of andere manier een enorm goede uitwerking. Verder komen er weer twee spelers terug na de winterstop die een half jaar in het buitenland hebben doorgebracht. Ik ga er dan ook vanuit dat wanneer wij de volle buit pakken uit de komende twee duels de nacompetitie nog kan worden vermeden en we, net als vorig jaar, met de schrik vrij komen.

Iedereen die selectie heeft gevoetbald op mijn niveau weet dat een trainingskamp eigenlijk een heel duur woord is voor een weekend stappen met je teamgenootjes met enkele voetbalgerichte activiteiten. Iets dat je echt kan helpen om de negatieve cirkel te doorbreken.  Wanneer je bijna alle wedstrijden verliest gaat dat ten kosten van het zelfvertrouwen, acceptatievermogen en de algehele sfeer binnen een elftal. Geloof het of niet, samen ontzettend veel plezier hebben kan dat alles weer terugbrengen naar een gezond niveau.

Ik hoop dat ik de volgende column wat positiever kan insteken, want na bovenstaande te hebben teruggelezen moet ik toch concluderen dat het maar een zuur verhaal is geworden. De realiteit is nu eenmaal niet anders. Het enige dat helpt is winnen. Ik hoop dat de KNVB een klein beetje meewerkt en mij nog in ieder geval één keer laat meedoen voor de winterstop. Dat zou toch een fijn sinterklaascadeau zijn. Ik sluit dan ook geheel in stijl af met een rijm:

Lieve KNVB,

De komende twee wedstrijden doe ik ondanks de belachelijke rode kaart graag gewoon mee.

Tot de volgende!

Henk

Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.

HENK HAGEMAN, 1988. Werkzaam als teammanager bij een IT-bedrijf in Haarlem. Gevoetbald bij Velsen, SVIJ, Waterloo en de laatste 4 seizoenen bij s.v. Terrasvogels in Santpoort-Zuid. Woont in IJmuiden met zijn vriendin Jeanine en zoontje Raeza. Een echte voetbalgek, zowel passief als actief altijd bezig met (amateur)voetbal.