Een luchtige column schrijven, geen kritiek, satire en/of andere mogelijk aanstootgevende teksten. Pff, wat een opgave. Dat ligt mij niet zo. Nou ja, ik heb het op zijn minst overwogen. Ik zal u ook gelijk vertellen waarom.
Een maand geleden schrijf ik hier een – naar mijn mening – vrij weloverwogen verhaal over het niveau van mij, mijn team, de klasse waarin ik speel en de scheidsrechters die ik tegen ben gekomen in het vorige seizoen. Ik kan u vertellen dat dit enorm goed gelezen is. Met goed gelezen doel ik op het aantal lezers, niet op de manier waarop iedereen het heeft gelezen. Naast veel leuke reacties heb ik namelijk ook enkele minder leuke reacties gekregen.
Nu moet je natuurlijk niet zeuren wanneer je wat kritiek krijgt te verwerken als je zo nu en dan mensen op de hak neemt in je hersenspinsels. Zal ik ook zeker niet doen, maar ik druk mij zwak uit als ik zeg dat ik ben geschrokken van de manier waarop het verhaal is ontvangen door een gedeelte van het scheidsrechterskorps hier in de regio. Ze begrepen er niets van. Ze begrepen niet dat ik probeerde aan te kaarten dat scheidsrechters en spelers elkaar niet al voor de wedstrijd, maar tijdens en na de wedstrijd moeten beoordelen (of helaas in veel gevallen veroordelen). Aangezien ik het nut van een column niet inzie als ik die iedere keer moet gaan verdedigen, heb ik hen maar één ding te melden: Goed lezen! (Of niet zeuren)
Wel beloofde ik aan het einde van mijn vorig verhaal dat ik deze maand zou melden hoe het dit jaar met de fluitisten zit. Dat zal ik u vertellen. Ik heb wonderwel in alle vier de duels tot nu toe uitstekende arbiters voorgeschoteld gekregen. Oké, nu overdrijf ik misschien wat, maar ach.. je weet nooit wie er meeleest. Zonder gein, we hebben nu 3 punten en die hadden we ook gehad als we vier keer gefloten waren door Björn Kuipers. Niets meer, niets minder. Eerlijk gefloten zoals dat hoort!
Dat terwijl ik drie weken geleden van mijn trainer te horen kreeg dat de voorzitter van de COVS Haarlem (Haarlemse scheidsrechtersvereniging – ja het bestaat echt) hem had bericht. “Dat stukje dat een speler van jou heeft geschreven gaat rond onder de scheidsrechters, dat kan weleens tegen jullie gaan werken.” Ik zal zijn naam hier niet noemen, maar wat mij het meest bevreemdt is dat de voorzitter in kwestie zelf altijd wel normaal doet, goed fluit en zich op geen manier aangesproken zou moeten voelen. Ik ben wel blij dat het bij een loos dreigement bleef, want mijn teamgenoten kunnen er natuurlijk niets aan doen dat ik zo nu en dan wat op papier zet.
Wie wel goed kan lezen heeft vast meegekregen dat mijn team na drie verloren wedstrijden eindelijk de eerste punten heeft kunnen bijschrijven. Zonder mij weliswaar, want een vervelende hiel- en lieskwetsuur houden mij even aan de kant. Terwijl het degradatiespook alweer ronddwaalde door het Santpoortse hebben we in de eerste vier duels verloren van ploegen waar we vorig jaar ook van verloren en gewonnen van een ploeg waar we vorig jaar ook van wonnen.
Een goede graadmeter lijkt mij. Tel daarbij op dat we nog niet één keer compleet aan een wedstrijd zijn begonnen en ik kan niet anders dan concluderen dat het wel goedkomt. Zeker als de arbitrage zo begripvol, rustig en volwassen blijft als afgelopen weken. Ik heb er alle vertrouwen in. Saillant detail: volgende week is het de week van de scheidsrechter. Ik zal – om dat te vieren en te laten zien dat ik het ambt een warm hart toedraag – mijn vorige column gratis voordragen bij de COVS Haarlem. Zo ben ik ook dan ook wel weer.
Rustig lezen heren, adem in, adem uit…..
Tot de volgende!
Henk
Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.
HENK HAGEMAN, 1988. Werkzaam als teammanager bij een IT-bedrijf in Haarlem. Gevoetbald bij Velsen, SVIJ, Waterloo en de laatste 4 seizoenen bij s.v. Terrasvogels in Santpoort-Zuid. Woont in IJmuiden met zijn vriendin Jeanine en zoontje Raeza. Een echte voetbalgek, zowel passief als actief altijd bezig met (amateur)voetbal.