Bij Olympia Haarlem moesten ze in het woordenboek opzoeken wat het betekent: verliezen. Dat waren ze niet meer gewend in Schalkwijk. ‘’Dit is de eerste keer in de vier jaar dat ik hier nu trainer ben dat we een competitiewedstrijd verliezen’’, merkte Barry Tjeertes op. De topper in de derde klasse A eindigde in 2-1 voor Koninklijke HFC.
Beide ploegen hadden hun eerste acht wedstrijden gewonnen. Beide trainers haastten zich vooraf in het zeggen dat dit ‘maar een gewone competitiewedstrijd’ was en dat ze vandaag niet kampioen werden, maar HFC-Olympia was wel een potje om naar uit te kijken. En beide ploegen maakten de verwachtingen volledig waar. In deze partij stonden overduidelijk de twee beste elftallen van de competitie tegenover elkaar en ze maakten er een heerlijk voetbalgevecht van. Het enige jammere was dat dit spektakel zich op veld 3 afspeelde, terwijl het hoofdveld ook beschikbaar was.
Bij De Koninklijke spat het talent er af. Alle spelers zijn jong, balvaardig en de ploeg combineert frivool. Daar stelde Olympia Haarlem ervaring en kracht tegenover. Dat resulteerde in de eerste helft in een gelijkopgaande strijd met kansjes over en weer. Tot het strafschopgebied vond de thuisploeg makkelijk een medespeler, maar de spits werd niet gevonden. Zo hield Olympia gemakkelijk stand. Zelf kwamen de gasten ook maar moeizaam tot kansen. Pas op het half uur ontbrandde de wedstrijd. Een vloeiende aanval over veel schijven eindigde voor de voeten van Tijn Doornbos, die Olympia-doelman Ronald van der Giezen in de verre hoek kansloos liet: 1-0 voor HFC. De ploeg van Barry Tjeertes had nog voor rust gelijk kunnen komen, maar een bekeken schot van Edo Knol eindigde op de lat.
Diezelfde Knol had meteen na rust de 1-1 op zijn schoen, maar zijn inzet werd prima gepakt door doelman Duke Verduin. Dat bleek een waarschuwing voor de thuisploeg die meteen weer een hogere versnelling vond. Tijn Doornbos stuitte op de keeper en vlak daarna dwong Taye Lee Van der Giezen tot een uiterste krachtsinspanning om de 2-0 te voorkomen. Toch werden de gasten gaandeweg sterker. De gelijkmaker kon haast niet uitblijven. Eerst moest Verduin nog een katachtige redding verrichten op een schot van invaller Ron Rosenhart, niet veel later was het toch, verdiend, raak. Janyro Purperhart passeerde zijn mannetje en gaf goed voor op Faissal Benhaddi die beheerst raak schoot.
Lang kon Olympia Haarlem niet genieten van het virtuele puntje, want HFC-trainer Kelly Giessen bleek een gouden hand van wisselen te hebben. Een fantastische pass van Giel Braakhuis stelde, hoe kan het ook anders met dit weer, Storm Holtkamp in staat op artistieke wijze de 2-1 binnen te schieten. Het had zelfs nog erger kunnen worden voor Olympia als de lob van Médoune Seye niet in het zijnet was beland maar tussen de palen. De gasten gooiden inmiddels alles op de aanval, maar werden niet beloond voor die durf.
Bij HFC waren ze na afloop natuurlijk euforisch. De blije trainer Giessen vond wel dat zijn ploeg het eerder had moeten afmaken. ‘’Daar zie je de jeugdigheid van HFC in terug’’, was hij reëel. Met diezelfde realiteitszin keek Tjeertes terug op de wedstrijd. ‘’We hebben keihard gewerkt, maar waren ongelukkig in de afwerking. Die 1-1 hadden we moeten vasthouden, maar er valt de jongens niks te verwijten. We hebben nu de slag verloren, maar het is nog een lange weg naar de titel. Ook voor Koninklijke HFC.’’
Tekst: Marcel Akerboom
Hoofdfoto: Pim Hols
Foto midden: Twitter Koninklijke HFC