Frank Kramer is overleden. De kleurrijke voetballer/tv presentator is niet meer onder ons. Precies op zijn 73e verjaardag geraakte hij in coma en reanimeren vond hij geen optie.
Als speler van H.F.C. Haarlem (1979/1980) en Telstar (1975/1977) zag ik hem enkele malen aan het werk. Een vrije vogel en grillige linksbuiten. Hij kon schitteren maar dan weer een aantal matige wedstrijden afleveren. Als hij het op zijn heupen had, stoomde hij langs alles en iedereen heen en was hij niet te stuiten. Legendarisch waren zijn quotes.
Ooit verscheen hij bij Telstar met aan de ene voet een blauwe sok en aan de andere voet een rood exemplaar. Gevraagd naar het hoe en waarom antwoordde hij.’’ Goh thuis heb ik nog zo’n paar liggen.’’
Over Ajax had hij ook nog wat te vertellen.’’ Ik kon als 17-jarige naar Ajax toe en kreeg een gesprek met Rinus Michels. Hoe vaak trainen jullie vroeg ik? Twee en soms drie keer antwoordde Michels. Per week?. Nee, per dag zei Michels. Laat maar zei ik.’’
Begin januari 2019 kwam ik hem tegen bij Telstar. Hij was uitgenodigd op een voetbalruilbeurs waar hij Arnold Mühren tegen het lijf liep. Ik vroeg hem of ik voor het Nieuwsblad IJmuiden/Haarlems Weekblad hem wat mocht vragen.’’ Ach, joh, ik ben nauwelijks interessant. Moeten we dat nou echt doen? Loop maar naar Arnold toe want die is veel interessanter en bekender,’’ antwoordde hij beleefd en quasi ongeïnteresseerd. Dat bleek een pose want nadat we een minuut of tien alleraardigst wat herinneringen hadden uitgewisseld, vroeg hij aan het eind.’’ Zeg, heb je voldoende voor je stukje want anders kunnen we straks nog wel een paar uur doorgaan hoor?’’
Eigenzinnig, kleurrijk, vol humor en keurig formulerend, zo herinner ik hem. De ultieme vrijbuiter. Rust zacht Frank!
Hans Akkerman