Velsen diende na een uiterst moeizaam seizoen klassenbehoud veilig zien te stellen. Het thuisvoordeel in ronde 1 en misschien in ronde 2 zeker op papier een pre.
Toch kwam Velsen zondag niet uit op het eigen vertrouwde (gras)veld. Een al veel eerder geplande jeugddag ter ere van het 100-jarig bestaan deed Velsen besluiten eenmalig naar het BUKO stadion van Telstar uit te wijken. Qua accommodatie natuurlijk prachtig maar hoe zouden de Velsen-mannen zich houden op het kunstgras in Velsen-Zuid? Tegenstander was RKVV Huissen, de nummer 4 uit de oostelijke 1e klasse met een ex-Feyenoorder (Civard Sprockel,40 jaar) in de basis.
Het eerste half uur waren het de gasten die het balbezit koesterden en Velsen ver naar achteren drongen maar vreemd genoeg kreeg Velsen door Daniel Man ( hij schoot in kansrijke positie vrij gelaten te zacht in) en Floris Reurts( een kopbal van hem werd door de keeper prima verwerkt de enige twee en beste kansen. In minuut 38 een cruciaal moment. Velsen-keeper Sersinio Profijt beroerde een schot buiten de zestien met zijn hand en ontving hiervoor een directe rode kaart. Dennis Flecken moest hem vervangen en was op slag van rust volkomen kansloos op een fraaie uithaal van Mink Bugter; 0-1.
Het leek voor Velsen de opmaat te worden tot een schier onmogelijke klus, zeker toen acht minuten na de hervatting Kevin Sissing van de gasten met een geplaatst schot ongehinderd van dichtbij de tweede treffer aantekende; 0-2. Velsen leek even rijp voor de slacht maar toonde plotseling nog meer passie en vechtlust. Eigenschappen die al jaren lang in ruime mate voorradig zijn in Driehuis. Floris Reurts trof doel na een voorzet van Bryan Dijkhuizen en die aansluitingstreffer werkte als doping voor de discipelen van Ronald Dooijeweerd. Het was dan ook geen grote verrassing dat Velsen met twintig minuten op de klok op gelijke hoogte kwam toen een strakke voorzet van Daan Tervoort via via voor de voeten kwam van Marc Kloosterboer, die knalde de opponenten weer op gelijke hoogte; 2-2.
De gasten schrokken zichtbaar van de dadendrang van Velsen en zagen in de slotfase een penalty ( Marc Kloosterboer werd binnen de zestien licht aangetikt) weggewuifd worden en opnieuw Marc Kloosterboer kon even later net geen voldoende sprongkracht ontwikkelen om bij de 2e paal de ommekeer optimaal te laten verlopen en raak te koppen. In de verlenging was het opnieuw Velsen dat zich meldde aan het front. Met name met de vele vrije trappen en verre inworpen. De vermoeidheid begon ook een rol te spelen en bij Velsen liepen een aantal spelers op hun laatste benen. Het leek over te zijn toen in de 1e verlenging na 94 minuten invaller Lucas Schildering met een fraaie knal randje strafschopgebied de bovenhoek vond. RKHVV leek op rozen te zitten maar in werkelijk de allerlaatste minuut kopte een andere invaller, Connor Looij, Velsen opnieuw langszij; 3-3.
Strafschoppenserie een ware thriller
Wat zich vervolgens in de strafschoppenserie afspeelde, was soms letterlijk met geen pen te beschrijven en geleend uit een thriller van Alfred Hitchcock. Een serie van in totaal 40 (!) strafschoppen met 13 missers. De ene keer miste Velsen maar zagen ook de gasten hun inzet geen doel treffen en zeker zeven keer moesten de gasten op gelijke hoogte komen en hielden de zenuwen voldoende in bedwang. De fel meelevende supporters van beide rivalen in opperste opwinding. Pas na de zevende misser aan Velsen-kant wist RKHVV dan toch de 40e pingel (!) te benutten. Gedesillusioneerd zakten Velsen-spelers na het laatste fluitsignaal op de grond of stonden minuten lang gedachteloos voor zich uit te kijken. Uiteindelijk verzamelden de spelers zich rond vertrekkend trainer Ronald Dooijeweerd die op een leeg kratje bier had plaats genomen, trokken een andere krat leeg en spoelden zo de teleurstelling enigszins weg.
‘’Heel trots op mijn jongens’’
’’Deze wedstrijd zal mij altijd bijblijven,’’ reageerde de uiteraard teleurgestelde hoofdtrainer. Ronald Dooijeweerd vervolgt:’’ Deze ploeg heeft voor elke meter gestreden en dat vervult mij met trots. Ze hebben ook vandaag weer de juiste mentaliteit getoond. Ja, voorrust kwamen we niet in ons spel en nauwelijks in de duels maar dit was beslist geen slechte tegenstander hoor. Het balletje ging goed rond bij ze. Ik neem echter op een positieve manier afscheid van ze en de club en wens ze alle succes toe voor de toekomst.’’
Zo kwam een einde aan een lang, slopend seizoen voor Velsen dat over een paar maanden in de eerste klasse kan gaan bouwen aan een nieuw elftal. Er komen een aantal jonge talenten over van onder meer Koninklijke HFC en als die uit hetzelfde hout zijn gesneden als de Velsen-kern dan kan Velsen de toekomst in de eerste klasse met vertrouwen tegemoet zien.
Zondag overheerste echter natuurlijk de bittere teleurstelling na een buitengewoon enerverende pot voetbal. Velsen verloor weliswaar maar het (amateur)voetbal in zijn totaliteit was zondagmiddag de grote winnaar. Winst en verlies lagen wel heel dicht bij elkaar. Sport op zijn best!
Hans Akkerman