D.S.S. komt met de schrik vrij bij Onze Gezellen
‘’We groeien als team elke week. We spelen nu met een ander systeem (5-3-2) en dat begint zijn vruchten af te werpen,’’ aldus OG-er Jurre Dekker die ondanks zijn nog jeugdige leeftijd al jaren uitkomt voor het vlaggenschip en mede daardoor in staat is zijn jonge teamgenoten achterin te coachen.
’’Tegen TOG, dat tegen ons de periodetitel won, waren we gewoon de betere ploeg,’’ aldus de liefhebber die met veel belangstelling uitkeek naar de clash tussen OG en D.S.S.. ’’Altijd bijzondere potjes met veel beleving aan beide kanten,’’ meldde de trainer/mede-eigenaar van EMS Lijfcafe in Santpoort-Noord vlak voor de ‘’The Battle of Haarlem-Noord’’.
Even leek het erop dat Jurre uit medisch oogpunt zou moeten stoppen met voetbal (enkelmalheur) maar de aanvankelijke diagnose bleek niet te kloppen en zo kon hij zijn geliefde sport blijven beoefenen bij een vereniging die binnenkort bekend zal maken volgend seizoen naar de zaterdag over te stappen.
O.G. sterk terug na belabberde start
Al na zeven minuten spelen, leek de vraag gewettigd met hoeveel D.S.S. zou gaan zegevieren. De gasten koesterden toen al door treffers van Rens Knol en Lucas Hermans een veilige 0-2 voorsprong en sneden met speels gemak als een mes door de broze O.G.- defensie heen maar haalden ‘’de trekker’’ niet verder over. Vervolgens ging D.S.S. teveel mee in het aanstekelijke vechtvoetbal van de thuisclub. ’’We hinkten teveel op twee gedachten. Consolideren of vol gas voor nog meer goals gaan,‘’ erkende Marcel Looij na afloop.
De sterk spelende Mitchell Cadogan krulde een vrije trap in de verre hoek en daar was dan de zo gewenste aansluiting; 1-2. O.G. kreeg vleugels en nam na rust het duel brutaal in handen en zag al na 10 minuten de vrij gelaten Willem Mientjes de gelijkmaker produceren; 2-2. De opmaat tot een spectaculaire, zeer vermakelijke eindfase met een tsunami aan gele kaarten (9 in totaal!) en twee opstootjes voor een fanatiek meelevend publiek die in grote getale waren op komen dagen voor de van oudsher beladen derby.
De krachten vloeiden echter weg bij O.G. en Sam van Vliet profiteerde een kwartier voor tijd optimaal van de geboden ruimte; 2-3. Dat Van Vliet in werkelijk de allerlaatste seconde ook nog 2-4 aantekende, toen alle O.G.,ers op jacht naar de gelijkmaker naar voren renden, was slechts belangrijk voor de statistieken.
Jurre Dekker trots op zijn team
Jurre Dekker die in de rust geblesseerd moest afhaken (‘’Het schoot in mijn lies en ik kon absoluut niet verder’’) was natuurlijk teleurgesteld maar ook trots op zijn team. ’’Kijk, het is wel nummer 1 tegen nummer 11 hoor. Voor de neutrale voetbalfan was dit toch een heerlijk duel? Op wilskracht kwamen we terug en met iets meer geluk en overleg had er na die 2-2 misschien wel iets meer ingezeten voor ons maar jammer genoeg lukte dat niet. Ik ben echter trots op ons team dat we er een wedstrijd van hebben gemaakt na die desastreuze start.’’’
Hans Akkerman
