Na een paar seizoenen zonder derby was het weer zo ver. De van oudsher IJmuidense derby werd weer in ere hersteld. Gastheer Stormvogels ontving op Zeewijk het vanuit de vierde klasse gepromoveerde V.S.V.
Eindelijk dan derde klasse voetbal voor V.S.V. zaterdag na twee zure Corona-seizoenen. Wel bovenaan staan maar niet kunnen oogsten aan het einde van de rit. V.S.V. heeft de taken goed verdeeld. De jonge talenten staan behoorlijk hun mannetje in de derde klasse zondag en de zaterdagafdeling bestaat uit jongens die op de zondag hun sporen meer dan verdiend hebben maar het nu iets rustiger aan doen. V.S.V. heeft zich keurig in de middenmoot genesteld en oogt defensief zeer stabiel. Koploper Stormvogels was dus meer dan gewaarschuwd want in derbies komen weleens onvermoede krachten vrij.
Dat bleek nadrukkelijk. Na een aarzelende start nam Stormvogels voor rust het heft stevig in handen. Een bal op de paal, een knal in het zijnet en een kopbal op de lat en het was eigenlijk een wonder dat de thuisclub voor rust al niet op de beslissende voorsprong stond. De V.S.V. verdediging stond echter als een huis en gaf weinig tot geen ruimte weg aan de IJmuidense aanvallers.’’ Kunst en vliegwerk hoor, concludeerde V.S.V.-voorzitter Hans Spoelman in de rust. Met werkelijk hun eerste geslaagde aanval openden de gasten verrassend naar 50 minuten de score. Twee Stormvogels-verdedigers trapten na een corner over de bal heen en Jesse Kooijman pakte bij de tweede paal het presentje dankbaar uit; 0-1.
Het leek op een deceptie uit te lopen voor de Zeewijkers maar ze repareerden de achterstand al binnen een kwartier. Eerst knalde de kwikzilverachtige linkerspits Jan Koridon op het uur beheerst de gelijkmaker binnen en een paar minuten later het moment van Milan van Essen. Met een heerlijke voetbeweging stuurde hij zijn tegenstander het bos in en met een subtiele sleepbeweging verschalkte hij vervolgens de keeper en zette Stormvogels op een 2-1 voorsprong. V.S.V. liet zich echter niet ontmoedigen, zocht met de wind in de rug verwoed de aanval en was nog een paar keer dicht bij de gelijkmaker. Die kwam er niet maar vooral na rust was er sprake van een heuse derby vol strijd en passie. Stormvogels miste een paar minuten voor tijd nog een strafschop maar een 3-1 zege was echt te veel van het goede geweest.
Met dank aan V.S.V. dat zich manhaftig probeerde te spiegelen aan de tegenstander die gemakkelijker combineerde maar zich keer op keer stuk liep op de fysiek ijzersterke defensie van de Velserbroekers. Het laatste fluitsignaal kwam dan ook als een ware verlossing voor de thuisclub. De ontlading was enorm bij spelers en supporters . ‘’ We spelen eigenlijk gewoon slecht maar blijven maar winnen, dus we doen echt iets goed. Als het op fysiek aankomt, zijn zij gewoon sterker en dat deden we gewoon niet goed,’’ jubelde en analyseerde Stormvogels -captain Joshua Jansen vlak na afloop met een heerlijk gevoel voor nuance en bewondering.
Kort na afloop was er natuurlijk weer berusting na een uiterst fel, pittig maar sportief duel en feliciteerden de verliezers gemeend de winnaars. Zoals het eigenlijk hoort. Het clubhuis puilde uit, de zanger van dienst deed zijn job en de sfeer zat er bijzonder goed in. De biertjes waren niet aan te slepen. Voetbal en ontspanning zoals het bedoeld is.
Hans Akkerman
