Het complex van Vogelenzang ademt nostalgie. De scheve hekken, het mos tussen de tegels langs het hoofdveld, de oude kleedkamers, de geur van zeeklei waar het gras in groeit, alles aan de club doet denken aan ‘de goede oude tijd’. Prachtig voor de voetbal-romantici, een gruwel voor de hedendaagse voetballer. Vooral het veld dan, dat hobbelig en zompig is en waar goed voetbal eigenlijk niet op mogelijk is.
Zowel Vogelenzang als Velsen snakte naar de winterstop. Beide ploegen ondervonden flink hinder van het natte, koude herfstweer van de afgelopen maanden. Trainingen konden niet doorgaan, wedstrijden werden afgelast, waardoor het ritme werd onderbroken. En dat leidde bij beide elftallen tot blessures. Bij dragende spelers.
Eén zo´n afgelaste wedstrijd was de inhaalwedstrijd die deze zaterdag op het programma stond. ,,Overleven. Dat is ons strijdplan.” Velsen-trainer Murat Böke keek alvast vooruit. ,,De laatste weken hebben we weinig resultaten geboekt. We willen in de tweede seizoenshelft, met een weer compleet team, na een trainingskamp in Torremolinos, laten zien wat we kunnen.’’ Nu moest Velsen nog even aan de bak op een dramatisch veld.
En dat bleek geen gemakkelijke opgave. De bal wilde niet wat de spelers wilden en hobbelde alle kanten op. Daar kwam bij dat Vogelenzang behoudend begon en weinig aanvallends liet zien. Het duurde dan ook een tijdje voor het eerste doelgevaar kon worden genoteerd. Een ziedend afstandsschot van Connor Looij eindigde naast het Vogelenzang-doel. In de tegenstoot was ook de thuisploeg voor het eerst dreigend na een voorzet van Jop van Saase. Er bleek echter geen spits voorhanden om er iets mee te doen.
Zo’n tien minuten voor rust kwam Velsen dan toch op voorsprong. Bij zo ongeveer de eerste vloeiende aanval van de gasten eindigde de bal voor de gretige voeten van Julius de Jager, die gedecideerd raak schoot. Pascal Roelen had vlak voor rust tegen kunnen scoren, maar van dichtbij ramde hij de bal hard over.
In het tweede bedrijf floot er een andere scheidsrechter voor de aftrap. Arbiter Rozenblad was ook al slachtoffer van het erbarmelijke Vogelenzang-veld: Hij liep een spierblessure op en kon niet verder. Omdat Velsen niet nog een keer naar Vogelenzang wilde afreizen gingen ze akkoord met een clubscheidsrechter die de wedstrijd afmaakte. Daar kregen de gasten gauw spijt van!
Na een kwartiertje had de thuisploeg de zaken volledig rechtgetrokken. En daar hadden ze de man in het zwart niet voor nodig. Het was tot twee keer toe de keeper van Velsen die blijkbaar ook al enorme moeite had met het hobbelige veld. Eerst liet hij los bij een voorzet van Vogelenzang-back Guus Teeuwen, waarna het voor Jop van Saase wel heel makkelijk werd om de gelijkmaker aan te tekenen. Drie minuten daarna was het weer een inzet van Van Saase. Ditmaal stuiterde de bal via de keeper voor de voeten van Thomas Oolders, die onbehoorlijk hard de 2-1 binnen knalde.
Het restant van het duel werd er niet beter op. De invaller-scheidsrechter had toch een beetje een oranje bril op, waardoor veel van zijn beslissingen in het voordeel van de thuisploeg uitvielen. Dat irriteerde Velsen zichtbaar. Maar ook zonder de inbreng van de arbiter kon de ploeg van Böke geen gevaar meer stichten. Waardoor de wedstrijd eindigde in een zwaarbevochten 2-1 zege voor Vogelenzang.
De assistent-trainer van de thuisploeg, Jerry van Alphen, sprak van een foutenfestival van beide kanten. ,,We missen een man of zes. En we hebben geloof ik al acht weken niet meer op dit veld gespeeld. Des te lekkerder dat we deze winnen.’’ Voor Murat Böke waren de druiven zuur. ,,Zelf wilde ik eigenlijk niet doorspelen na het uitvallen van de scheidsrechter. Want dan krijg je dit; een thuisfluiter. Het laatste kwartier ging het helemaal nergens meer over.’’
Hij moet maar vasthouden aan na de winterstop als Velsen zongebruind, uitgerust en compleet aan deel twee begint. En Vogelenzang gaat de Kerstdagen in met een goed gevoel en de wetenschap dat op het nieuw te bouwen complex er wél kunstgras zal zijn.
Tekst en foto: Marcel Akerboom