Afgelopen week heb ik mezelf laten verleiden om naar een kleindieren tentoonstelling te gaan. Hier strijden konijnen, cavia’s en in dit geval ook sierduiven om titels. Er zijn hier serieuze prijzen te winnen en bij de konijnen stond zelfs de wereldtitel op het spel.
Allerlei mensen lopen daar in extase hun kleindieren te showen. Make-up artiesten, haararchitecten van alles loopt er rond om deze beestjes er zo goed mogelijk uit te laten zien. Ik heb bij dit soort activiteiten altijd de vraag vindt zo’n beestje het ook leuk? Die vraag kreeg ik niet beantwoord.
De baasjes in ieder geval wel. Tenminste, diegene die een prijs won. Want als er ergens slechte verliezers bestaan ppppfff, maar goed het is een jurysport en de jury bepaald.
Ik kwam in gesprek met de eigenaar van een kampioen bij de konijnen. Hij vertelde mij dat hij dit konijn vorig jaar had zien winnen en dat hij besloten had om dit konijn te kopen. Hij vertelde dat hij er € 5.000,- voor had betaald, ik dacht nog, goh bij de poelier liggen ze geslacht een stuk goedkoper, maar dat is natuurlijk not-done om te zeggen. Ten slotte ieder zijn hobby. Het zal geen verbazing wekken dat hij nu trotse eigenaar is van het konijn dat wederom kampioen is geworden.
Je bent dan geneigd te denken, wat een prestatie en wil het eigenlijk belachelijk maken. Onder het genot van een sigaar en een cola-zero bedacht ik me, is het eigenlijk nu zo anders dan in het voetbal.
Of het nu bij de professionals of amateurs is overal worden spelers weggelokt met forse bedragen, premies of andere zaken. Het doel is een ploeg bij elkaar kopen die mee kan strijden op het hoogste niveau of op de weg daarnaartoe. Opleidingen worden verwaarloosd of ondergeschikt gemaakt. Sponsorgelden gaan voornamelijk richting selectie en clubtrouw bij spelers ontbreekt volkomen, want voor een euro meer gaat men weg. Ook al maak je afspraken, het begrip een woord een woord, een man een man, bestaat niet meer.
Natuurlijk zijn er nog clubs die wel met een gedegen plan en visie de weg der geleidelijkheid bewandelen, maar die zijn schaars en zelfs die moeten concessies doen om alleen al aan de bepalingen van de KNVB te voldoen. Zie bijvoorbeeld het artikel van de voorzitter van HBC in het Haarlems Dagblad van maandag 5 augustus.
Dan trek je de vergelijking van konijnen naar voetbal door naar de atletiek. Daar lopen mensen een 4 x 400 meter gemengde estafette die mij en het complete land in totale vervoering brengt. Olympisch goud en misschien sportploeg van het jaar. Bizar is dat een gewone rechtsback van een gemiddelde club in de Tweede Divisie aan onkosten-, reisvergoeding en premie maandelijks meer inkomsten heeft, dan de meeste van deze atleten, die zich 4 jaar het snot voor de ogen trainen om met zwemmen, atletiek of roeien om ons te laten genieten van hun prestaties.
Natuurlijk hoeven we met de grote toppers geen medelijden te hebben, maar dat hebben we ook niet met de topvoetballers. De grote groep olympiërs eronder, die heel bijzondere dingen doen, die soms uit de kernploegen gegooid zijn en toch in zichzelf blijven geloven. Die op eigen kracht, zonder ondersteuning zilver winnen bij de dames op de BMX en brons in de skiff met roeien. Daar heb ik diep respect voor.
Onder of net op het minimumloon zit je met je A-status en dan mag je de handen dichtknijpen. Maar NOC-NSF verdient grof aan de prestaties. De politiek zit eerste rij en wat zien de sporters ervan? Eerder het afnemen van de A-status dan belonen.
Ook de KNVB heeft grof geld gekregen voor het EK, dus verlaging van de contributiegelden voor de clubs? U kunt het zelf wel invullen.
Zouden al die mensen op de verschillende bondsbureaus, zoals de directeuren, de managers, de HR -managers en het personeel ook allemaal op het minimumloon zitten?
Van de politiek hoef je ook niets te verwachten, want we gaan immers verder bezuinigen op onze sport en bewegingsonderwijs. Wel vooraan zitten, maar de helft van de bevolking kan niet zwemmen en verzuipt in zee. We worden dikker (weet er alles van), dus laten we gaan zoeken naar manieren om er als overheid aan te verdienen. Lekker een suikertax invoeren in plaats van iedere dag een uur sporten op school.
Ik zie Lieke Klaver zich zojuist plaatsen voor de halve finale en denk klasse dame. Wat mogen we toch trots zijn op wat onze sporters overall presteren en dat bedoel ik in alle takken zowel individueel als met de teams. Nederland is een gaaf landje op sportgebied, maar het kan wel wat eerlijker.
Voor de politiek geldt wat de romeinen al uitdroegen; geef het volk brood en spelen, maar zorg dan ook voor onze sporters en doe de duim omhoog en niet naar beneden.
Peter Barzilay