Voetballen in de jeugd van Ajax met spelers als Daley Blind, Toby Alderweireld en Gregory van der Wiel. Je debuut maken in het profvoetbal voor HFC Haarlem en daarna veel successen kennen in de hoogste competities van het amateurvoetbal. Aan de andere kant waren er tegenslagen en zware blessures. Jeffrey Sam-Sin heeft het allemaal meegemaakt. Helaas komt aan iedere voetballoopbaan een einde en deze zomer is het de beurt aan die van hem. De kersverse vader ruilt zijn voetbalschoenen in voor luiers en een padelracket. “Het is mooi geweest zo.”
Jeffrey Sam-Sin heeft zijn voetbalschoenen opgeborgen. “Ik heb mooi bij Zandvoort kunnen afsluiten daar waar ik ook lang geleden ben begonnen. Toen nog Zandvoort ’75 genaamd, later Zandvoortmeeuwen. Ik heb een mooie laatste fase als voetballer gehad. Leuke trainers, super gasten om mij heen. Echt een hele bijzondere groep. En eigenlijk zou je denken dat we met jongens als Milan Berck Beelenkamp, Bud Water, Nigel Castien en Nigel Berg slapend kampioen moesten worden in de derde of zelfs tweede klasse. Kwalitatief was het soms mega. Maar soms zag het er ook niet uit en zakten we gigantisch door die ondergrens. Misschien waren we wel helemaal niet zo goed als dat we dachten,” kijkt hij nu met een knipoog terug.
Voetballen in de Kuip of tegen Inter Milan en Juventus vergeet ik nooit meer.
De behendige middenvelder kwam uiteindelijk via de jeugd van AFC en Ajax terecht bij HFC Haarlem. De club bungelde onderin de Jupiler League (tegenwoordig Keuken Kampioen Divisie, red) en het was geen makkelijke tijd voor de profclub. Dat was het ook zeker voor Sam-Sin zelf niet. Hij maakte op 31 oktober 2008 tegen FC Zwolle wel als 20-jarige zijn debuut, maar werd die wedstrijd vroegtijdig afgelost door een ander Haarlems talent, Jeffrey van den Berg. “Ik was echt extreem zenuwachtig. De trainer, Jan Zoutman, liet me staan in de rust, maar na vier minuten in de tweede helft ging ik er alsnog vanaf. Ik stond die wedstrijd tegenover oud-HFC Haarlemmer Dave Huijmans en die had het echt op zijn heupen. Het was geen fijne avond kan ik je zeggen.” Na deze wedstrijd maakte hij nog minuten tegen TOP Oss, maar daar bleef het ook bij. “Ik ben denk ik te lang bij Haarlem blijven zitten. Als je kijkt waar veel jongens zijn beland waar ik samen mee heb gevoetbald, dan denk ik dat ik soms niet de juiste keuzes heb gemaakt. Ik had meer kunnen bereiken.”
Na zijn periode in het betaalde voetbal kwam hij uit voor Young Boys en Rijnvogels alvorens hij in 2013 terecht kwam bij Koninklijke HFC. De Haarlemmers acteerden op dat moment nog in de hoofdklasse. Sam-Sin maakte aan de Spanjaardslaan veel successen mee. Hij promoveerde twee keer, maar de klad kwam erin toen Ted Verdonkschot trainer werd. Omdat Sam-Sin wilde blijven voetballen en niet langer in de dug-out wilde blijven zitten, besloot hij in 2017 een transfer te maken naar OFC in Zaandam. Hij raakte echter die zomer tijdens een wedstrijdje zaalvoetbal zwaar geblesseerd. Hij speelde geen minuut voor de Zaandammers en is zelfs niet terug te vinden op de teamfoto’s.
In de zomer van 2018 startte Gertjan Tamerus als hoofdtrainer van Koninklijke HFC en hij vroeg Sam-Sin terug te keren. “Wel in een iets andere rol, want ik wist zelf ook wel dat het misschien niet weer zo goed ging worden als in de periode daarvoor. Hij zag mij een beetje als een Theo Lucius-achtige figuur. Ik vond dat helemaal prima. Maar onder Gertjan train je zo enorm hard dat mijn hamstrings dat niet volhielden. Die intensiteit onder hem is echt bizar. Uiteindelijk ben ik maar gestopt en even later kon ik zijn assistent worden.”
“Het vervelende was toen wel dat het gedoe rondom corona uitbrak. Ik begon als assistent blauwe pionnen en eigenlijk werden we door alle maatregelen heel erg beperkt. Het was vooral heel gericht trainen en verder konden we niet zoveel. Te weinig wedstrijden ook. Ik kwam tot de conclusie dat het trainersvak op dat niveau eigenlijk niets voor mij is.”
Ik denk dat ik op de bank bij Haarlem alle dug-outs van de Eerste Divisie heb gezien.
De naam Tamerus is gevallen. “Hij is echt de allerbeste trainer die ik heb meegemaakt,” vervolgt hij zeer beslist. “Ik heb onder veel trainers mogen voetballen. Daar zaten ook echte kwakzalvers tussen, maar Tamerus is van een ander level. Hij is zo serieus, zo bevlogen. Ik zou als ik Heracles Almelo, RKC Waalwijk of NEC Nijmegen was echt Gertjan blind aanstellen. Hij is de allerbeste trainer die ik heb gehad in het vormen van een team en zoals hij het zelf noemt als een zwerm bijen acteren. Op tactisch gebied is hij echt niet normaal goed.”
Na de fase als assistent-trainer bij Koninklijke HFC belde Zandvoort hem op met de vraag of hij terug wilde keren. “De club had te weinig spelers en de trainer vroeg ik hem kon helpen. Uit bij EDO, ik vergeet dat nooit meer. Ik had anderhalf jaar geen wedstrijd meer gespeeld. We kregen echt een pak slaag, niet normaal. Maar toen de competitie werd gestopt door de maatregelen tegen corona stonden we wel bovenaan.”
Inmiddels zijn we weer drie jaar verder en heeft Sam-Sin zijn schoenen deze zomer aan de wilgen gehangen. “Misschien dat ik nog bij HFC ergens in de veteranen ga voetballen. Die humor in de kleedkamer ga ik het meest missen.” Stilzitten doet hij overigens niet. “Padellen komt wat plezier betreft in de buurt van voetbal, al blijft dat wel het mooiste spelletje. Verder ga ik een potje golfen en ik ben net vader geworden. Ik ga in het weekend lekker met mijn zoontje aan de gang,” legt hij zijn toekomstplannen uit. “Een beetje paraderen met die kleine en een stroopwafeltje halen. Lekker man.”
Tekst: Martijn Prinsen
Beeld: Pim Hols