Maandagmiddag 1 januari. De nieuwjaarsreceptie bij Velsen. De trainer, Adri Looijen, blijft nog een seizoen. De jeugdafdeling groeit, de besluitvorming m.b.t. een nieuwe complex is nog steeds niet helder en onze vrijwilligers verdienen meer ondersteuning en respect deelde voorzitter Marc Schultheis mee in zijn speech.
Ook Daan Tervoort had zich langs de zijlijn genesteld en zag voor het tweede jaar in successie Oud-Velsen via strafschoppen na een 0-0 eindscore, een selectie van het huidige eerste team verslaan.
Nog geen half jaar geleden verruilde Daan Tervoort het net naar de 1e klasse gedegradeerde Velsen voor derde divisionist VVSB. Het avontuur in Noordwijkerhout werd echter niet waarop hij had gehoopt. Weinig speelminuten werden hem toebedeeld. ‘’Ja, dat viel toch wel tegen. Ik had gehoopt op meer speeltijd, trainde heel goed, maar toen de trainer besloot van het 5-3-2 systeem te schakelen naar 4-3-3 werd het voor mij niet eenvoudiger. Aanvallend ligt toch wel mijn kracht. Ik heb keihard getraind maar ik moet ook eerlijk zijn: ik heb het niet kunnen brengen in de weinige minuten die mij werden gegund,’’ analyseerde de jonge wingback met een combinatie van teleurstelling en realiteitszin.
Al in november kreeg Daan Tervoort te horen in Noordwijkerhout dat hij voor het volgend seizoen mocht uitkijken naar een nieuwe uitdaging want zijn contract in de Bollenstreek werd niet verlengd. Rond de kerst kwam hij in contact naar vierde divisionist HBC. ‘’Via via werd ik benaderd door HBC. Hun linksback, Wouter Soomer, stopte met selectievoetbal na ernstig blessuregedoe en ze waren op zoek naar een vervanger. De clubs zijn er inmiddels uit en ik wacht eigenlijk alleen nog op toestemming van de K.N.V.B. en die verwacht ik zeer binnenkort. Toen onze linker wingback geblesseerd raakte en ik weer geen kans kreeg, had ik wel in de gaten dat het een lastig verhaal voor mij ging worden,’’ merkte de 22-jarige H.B.O.-student.
Daan vervolgt: ’’Opvallend trouwens : ik speelde één hele wedstrijd mee tegen Hercules dat Ajax onlangs in de beker elimineerde en die wonnen we met 1-0. Een week later zat ik weer op de bank en toen viel bij mij wel het kwartje. Neemt niet weg dat ik een heleboel heb geleerd. Kijk: achteraf is het makkelijk oordelen. Ik heb het geprobeerd en weet nu veel beter wat er voor komt kijken om op dat hoge niveau te slagen. Ik ken mijn sterke en mindere punten en hoop nu dat het sein voor mij op groen gaat en dat ik weer kan gaan spelen. Het spelplezier moet weer terugkomen en ik kan eigenlijk niet wachten op positief nieuws uit Zeist,’’ sluit hij hoopvol af.
Hans Akkerman