Allereerst veel dank voor alle hartverwarmende reacties op mijn vorige column. Doet ons zeer goed! Ik merk dat, doordat wij onszelf zo openstellen, mensen er minder moeite mee hebben om ons aan te spreken over onze situatie en dat vinden wij prettig. Het hoort er bij. Dat klinkt nuchter maar zo is het wel.
Ik ben blij dat de winterstop weer voorbij is. Lekker weer de fluit hanteren en net doen alsof je er verstand van hebt. Hoe leuk is dat! Afgelopen weekend had ik mijn eerste wedstrijd na de gedwongen pauze. Ik mocht aantreden in de hoofdklasse voor tweede teams en mocht naar het chique AFC in Amsterdam.
Je wordt daar vorstelijk ontvangen door een statige meneer in een ietwat versleten AFC-colbertje. AFC is de club zonder kantine, maar met een clubhuis waar je geen broodje kroket kan bestellen maar kroket met brood. AFC – DCG. Nog een soort van burenruzie ook. Wat deze wedstrijd speciaal maakte is dat ik de vrijdag ervoor een mailtje kreeg van de KNVB dat ik twee assistenten van de bond kreeg toegewezen die mij zouden komen assisteren. Uh? Wat? Twee onafhankelijke grensrechters! Hoe lekker is dat!
Ik heb ze zaterdag op verzoek van de KNVB gebeld en met ze afgesproken elkaar bij het hek te ontmoeten. Ik had ze nog gezegd dat ze mij aan mijn scheiding naar rechts konden herkennen. Enfin, toen ik twee minuten voor het afgesproken tijdstip bij het hek was, was er geen vlagger te zien en ben ik doorgelopen naar de bestuurskamer. Dat bleek gewoon een ovale tafel in de hoek van de kantine… eeeh clubhuis bleek te zijn .
Ik zat nog maar net aan de vieze koffie toen ik een berichtje kreeg. Ze stonden beiden bij het hek en vroegen zich af waar ik bleef. Keurig op tijd en volledig volgens afspraak. De ene had er een reis van twee uur met het openbaar vervoer opzitten en de ander had een uurtje in de auto mogen sturen. De KNVB had er ook nog een begeleider (uit IJsselstein!) naar toegestuurd die een van de mannen kwam begeleiden.
Ik wist zelf niet precies wat ik er van kon verwachten dus na het aftasten en het ondervragen zijn we maar gaan omkleden. IJdel als het korps is, hadden wij afgesproken in het geel te gaan optreden. Een van de vlaggenisten was nogal gedwee en vroeg mij voor de wedstrijd toestemming even een plasje te gaan plegen. Ik vroeg mij af of ik het wel goed gehoord had. Hij vraagt mij toestemming een misschien wel grote plas te doen. Jeetje! Tuurlijk! Zolang jij je vlag maar niet meeneemt dacht ik nog. Zo vervelend als je bij een uitbal met de vlag de toeschouwers nat spettert.
Na de instructies in de kleedkamer en wat aanwijzingen van de begeleider zijn we gestart. Ik heb beide heertjes de warming up maar met elkaar laten doen. Zonder mij. Ik zag het al gebeuren dat ik bezweet en uitgeput aan het potje voetbal zou moeten beginnen. Al snel bleek dat de mannen het erg serieus opvatte allemaal. Keurig de netten gecontroleerd, hoekvlagjes bekeken, spelers gecontroleerd en getuige geweest van een dit keer zeer spannende toss. Ik heb de hele wedstrijd met een glimlach geleid, want ik had het zeer naar mijn zin met de mannen. Slechts een enkele keer kwam ik in conflict met mezelf en de vlaggers. Lastig als ik door wil laten spelen en hij staat te wapperen alsof het Koninginnedag was, maar over het algemeen ging het fantastisch. Nog een klein misverstandje over wel of geen hands van de keeper, maar dat kon mijn humeur niet meer bederven.
Het heeft mijn kijk op de betaalde collega’s meteen veranderd. Wat een makkie zeg met z’n drieën! De wissels, het meeschrijven, de trainers, alles is in control. Wat mij betreft gaan de heren komende seizoenen weer met mij mee. Wie weet haal ik dankzij hun, maar zeker mét hun, de WK-finale nog wel. Als Nederlands elftal zijnde halen wij dat toch niet meer. Hebben we toch nog Nederlands succes!
Tot de volgende column!
Mario
Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.
MARIO DE VRIES, 1963. Opgegroeid in Den Haag doch voornamelijk Haarlem. Makelaar in Haarlem en omgeving en scheidsrechter namens de KNVB. Voetbalde bij TYBB, Onze Gezellen en Alliance ‘22. Thans nog voetballend bij de Voetballende Vaders van DSS. Fan van Voetbal Inside en Sierd de Vos. Voetbalgek.