Superieur Hoogeveen spaart Velsen
Na een redelijke start is Velsen de laatste weken op een plek beland die of aan het einde van de rit nacompetitievoetbal moet spelen of zelfs moet vrezen voor rechtstreekse degradatie.
De spelers en staf daarentegen willen natuurlijk nog steeds hun huid duur verkopen en weigeren uiteraard nu al de handdoek te werpen. In Rotterdam vorige week werd nog bijna een verdiend puntje gepakt maar in de laatste tien minuten scoorde VOC drie maal, de opmaat tot de ruime maar geflatteerde 4-1 nederlaag.
Zondagmiddag kwam Hoogeveen op bezoek, een elftal dat dit seizoen aan de lopende band scoort (41 in 13 duels) en al jarenlang in de top vertoefd maar steeds net geen promotie kan afdwingen. Een tegenstander overigens waar Velsen het altijd lastig mee heeft. Allen Remco van Dam ontbrak vanwege een knieblessure en zal pas na de winterstop zijn opwachting weer maken. Het was bitterkoud langs de lijn in Driehuis en bij sommige supporters vielen al de termen ‘’ijsmeesters en rayonhoofden’’ te beluisteren.
Bliksemstart gasten
Na 15 seconden al (!) werd de toon gezet door de imponerende gasten. Velsen leed balverlies gelijk na de aftrap en na drie pijlsnelle, snel uitvoerde, sublieme acties knalde Jim Veltmaat onbarmhartig raak;0-1. Vanaf dat moment al belandde Velsen in een indrukwekkende ‘’ Hoogeveen rondo annex masterclass’’ Velsen werd compleet overklast en het was eigenlijk een wonder dat Hoogeveen, onder aanvoering van de briljant acterende middenveld strateeg, Menno Heerkes, voor rust maar driemaal de trekker overhaalde na een bijna identieke voorbereiding. Voordat ze na 26 minuten de voorsprong verdubbelden, regende het namelijk kansen want vanaf de vleugels kwam een spervuur aan strakke voorzetten het strafschopgebied in.
’’Vooruit, vooruit…’’, gilde Ronald Dooijeweerd al op het kwartier tegen met name zijn middenvelders maar er was geen kruit gewassen tegen de Hoogeveense dadendrang en elke Velsense aanvallende actie, als daar al sprake van was, sorteerde geen enkel positief effect. Dat ‘’de schade‘’ beperkt bleef tot vier tegengoals voor rust was eigenlijk een mirakel.
‘’ Na rust een punt gepakt’’
De prangende vraag in de rust was: Zou Hoogeveen op jacht gaan naar een monsterscore of zouden ze gasten gas terug nemen? In de eerste vijf minuten leek nog even optie 1 een reële mogelijkheid maar al ras haalden de Drenten de voet van het pedaal en lieten Velsen in leven en toonden zodoende erbarmen. Nog steeds oppermachtig op het gebied van techniek, tactiek, handelingssnelheid en handigheid in de kleine ruimtes maar niet meer de ultieme honger naar nog meer goals. Velsen deed wat het kon, gaf niet op, werkte keihard, toonde spirit en karakter maar was niet bij machte aanvallend iets substantieels terug te doen en de nederlaag een prettiger aanzien te geven. Een ieder kon wel leven met de pandoering en een Velsen-supporter, diep on de indruk van het Drentse veldspel, bleef het positieve benaderen en vatte het duel kordaat met een aangenaam gevoel voor humor prachtig samen.’’ Ach, de eerste helft hebben we weliswaar verloren maar we pakken wel een punt in de 2e helft,’’ sprak hij uit met een kwinkslag.
Hans Akkerman
