Richard de Groot is een witte raaf in de egocentrische voetballerij en een mentor voor Duke Verduin

HFC werd woensdag uitgeschakeld in de beker door ADO’20. De Man van de Wedstrijd aan de kant van Koninklijke HFC kwam niet in actie. Hij zat op de bank, schoot eerste keus Duke Verduin in, pepte hem op en troostte hem na afloop. Reservekeeper Richard de Groot toonde empathie in een wereld waar velen alleen aan zichzelf denken.

Steunen

Het is een week geleden. Donderdagavond op het trainingsveld van de Koninklijke. De drie eerste keepers geven acte de présance. De geblesseerde eerste keus Mitchel Michaelis, de op dat moment tweede man zijnde Richard de Groot  en talent Duke Verduin. Halverwege de training komt het hoge woord eruit bij trainer Tamerus. Duke Verduin keept tegen IJsselmeervogels en Richard de Groot wordt bankzitter. Een bittere pil voor de 26-jarige doelman die,na de blessure van de eigenlijke eerste doelman Mitchel Michaelis, zijn kans rook.  Wat voelde De Groot op dat moment. Pijn? Verdriet? Woede? De Groot liep als eerste naar Duke Verduin toe.  ,,Richard wenste me meteen succes en zei dat hij me zou steunen. Dat deed me erg goed’’, zei het talent. ,,Ook zaterdag voor het duel met IJsselmeervogels heeft hij me aan alle kanten geholpen.’’

Boeddhisme

De Groot heeft een kwaliteit die in het Boeddhisme en in enkele verre culturen een hoge waarde heeft en aanzien verschaft. Je inleven in de ander en meevoelen. In de voetballerij komt empatisch vermogen op één van de laagste plaatsen. Daar is het iedereen voor zich.

Apenrots

Ronald Waterreus was keeper bij PSV en de club haalde jaarlijks een andere doelman om de Limburger te passeren. Althans dat was de intentie. Via koude oorlog, intimidatie en andere soorten van beinvloeding wist Waterreus Stanley Menzo en Menno Koch achter zich te houden. Donderdag werden op de training bij het inschieten ook wat korte woorden gewisseld tussen Michaelis en De Groot. Was dit voetbalhumor? Of wilde hier iemand laten zien wie er boven op de apenrots wil zitten?

Randje

HFC verloor het bekerduel met ADO’20 zonder zelf een moment in de wedstrijd te zijn geweest. ADO-trainer Roy van der Mije was zelf een voetballer die op het randje speelde en – waar nodig-  daarover ging. Alles voor het resultaat. Hij is een jongen van de straat die weet wanneer hij bloed ruikt. En was ooit assistent van Rinus Israel bij Young Boys, een betere leerschool is er  niet.

Luc Schuffelen en Sem Kroon liepen in de tweede helft lichtgewicht Verduin tweemaal omver. Een keer in de rug en eenmaal van opzij. Juist op een moment dat de arbiters het niet zagen. En bij de eerste treffer ging Verduin de lucht in en leek de bal te pakken tot Luc Schuffelen net buiten het vijfmetergebied Verduin blokte ter hoogte van zijn bekken. De goalie kon niet bij de bal en Jan Willem Tesselaar  scoorde 1-0.

IJskonijn

Verduin is het soort keeper dat Johan Cruijff voor ogen had. Een voetballer die ook ballen pakt. En vice versa. In de eerste helft dook Verduin op twintig meter van zijn goal aan de linkerkant op toen Oscar Wilffert de bal met een omhaal wilde wegwerken. En ook na de rust voetbalde hij vaak ver van zijn goal mee. ,,Duke kende ook tegen IJsselmeervogels geen stress’, zei keeperstrainer Terence Meuwese. ,,Hij is een ijskonijn.’’

Meevoetballen

Keeperstrainer Frans Hoek werd onlangs gevraagd naar de rol van de keeper. “In Nederland ligt de focus vooral op de meevoetballende keeper. Er wordt te veel gekeken naar één element van het vak. We kunnen het opbouwende gedeelte wel belangrijk vinden, maar een keeper is er allereerst om – populair gezegd – ballen tegen te houden. Eerst moet hij zijn verdedigende taak uitvoeren.”

Timing

Om als neutrale fan Duke Verduin het vak te zien uitvoeren is een lust voor het oog. Hij ziet geen gevaar, ziet uitdagingen, gaat voor bijna elke bal en zijn timing is vaker goed dan slecht.

Weer eens wat anders voor trainer Gertjan Tamerus. Die hield de afgelopen weken bij een achterstand tijdens de rust regelmatig een peptalk. Hij hield zijn ploeg een spiegel voor ‘jullie zijn beter dan jullie denken’ en moest de druk weghalen bij zijn team met de woorden ‘jullie kunnen risico’s nemen, ik neem de schuld van een eventuele nederlaag wel op me.’

 

Enthousiast

Dat hoeft hij tegen Duke Verduin niet te zeggen. Het grote talent is alleen nog iets te enthousiast en té zelfverzekerd. Een jonge hond. Bij de tweede treffer van ADO’20 had hij alle tijd om de bal in te spelen. HFC had een extra rustdag ten opzichte van de Heemskerkers, die op zondag speelden, en konden via een verlenging ook nog doorbekeren.

Verduin redde een kwartier voor tijd eerst nog op een inzet van Sead Mazreku. Verduin doet alles op een hoge snelheid en paste iets later Ruben Doesburg in die Sead Mazreku vrij voor de doelman zette, 2-1.

Wetten

Het zijn de wetten in het voetbal waar elke keeper mee te maken krijgt. Hoofd Jeugdopleiding Caspar Dekker voorspelde dat vorige week al. ,,Ook Van der Sar en Menzo  wisselden in het begin goede wedstrijden af met mindere duels. Dat is inherent aan een jonge keeper. Maar kijk eens wat een loopbaan ze hebben gehad door jong te debuteren.’’

Hoogtepunt

Na afloop stond Richard de Groot voor een moreel dilemma. Hij had in zijn handen kunnen wrijven en zijn collega de grond in kunnen boren. Methode Waterreus en zo zijn eigen kansen vergroten.  Maar nee De Groot is een witte raaf in de egocentrische voetballerij. Hij zorgde voor een familiegevoel. Een vorm van eenheid die trainer Tamerus zo graag ziet in zijn team. Hij sloeg een arm om de tiener Verduin heen en troostte hem.  Alleen presentator Bert van Leeuwen van het familiediner en de kaarsjes ontbraken.

ADO’20: N. Boom; Doesburg, Kroon, Schuffelen, M. Boom, Opoku; Nijman (81. Amson), Boerlage, Klopper; De Waard, Tesselaar (64. Mazreku).
Kon. HFC: Verduin, Volkert, Wilffert, Boer, Morgan (36. Prins), Lewis (73. Payne), Hulleman, Tros, Hilterman (45. Castien), Brandsma, Yuksel.

Tekst: Peter Brink
Foto: Pim Hols