Paul’s column: De goeroes langs de lijn bepalen de bal

Zo dat was me een voetbalzomer wel. Er zat precies een maand tussen verdriet en vreugde. Het verdriet om één van de talentvolste voetballers die bij ons over de velden huppelde en de vreugde om het behalen van het Europees kampioenschap bij de dames.

Abdelhak Nouri, voor nu gewoon Appie Nouri, wist heel voetbalminnend Nederland op één lijn te krijgen. Weg de gezonde en ongezonde rivaliteit. Weg die gemeende en gespeelde haat tegen de voetbalsteden. Het zal wel aan mijn beperkte verstandelijk vermogen liggen, dat als er iets gebeurt met een speler van een club men wel eensgezind naast elkaar kan staan en in de vierendertigste minuut en masse gaat staan klappen. Inmiddels zijn de sentimenten weer weggeëbd en kan men zonder boe of bah elkaar de hersens weer inslaan of elkaar alle ziektes van de wereld weer toewensen.

Een maand later snoerden de Oranje Leeuwinnen iedere criticaster de mond door gewoon Europees kampioen te worden. Van de camping op Schiermonnikoog tot de camping in Zuid-Italië, elke voetbal liefhebber zat voor de televisie bij de bar of voor de Ipad bij de caravan. Ook ik zat voor de Ipad en heb mijn mening over het niveau bij het vrouwenvoetbal bij moeten stellen. Persoonlijk vind ik nog steeds dat de dames beter kunnen volleyballen en/of handballen, maar in vergelijking met het begin van het vrouwenvoetbal ongeveer 30 jaar geleden, hebben de dames veel meer progressie gemaakt dan de mannen.

Wat hebben wij het laten liggen op Europees-, land- en clubniveau. Ajax, PSV en Utrecht spelen geen Europese wedstrijden en wat we van onze Oranje Leeuwen hebben gezien, pffffff. Gelukkig hebben de wijze mannen in de Zeister bossen de oplossing. We gaan nieuwe wedstrijdvormen bij de jeugd introduceren. Van kwart tot heel veld in 6 jaar. Meer balcontacten door kleinere velden, beter overspelen en daardoor meer plezier. Maar komt het dan goed met het Nederlandse voetbal. Ik weet het niet.

Ga gewoon eens op een zaterdagmorgen bij de jeugd kijken en luister eens naar een trainer of leider. Meestal zijn die te herkennen aan een rood aangelopen gezicht en mondhoeken vol schuim. Deze mensen – al dan niet gediplomeerd – bepalen hoe er gespeeld wordt en wie naar wie speelt. Als Pietje een keer naar Klaasje speelt, maar de trainer vond dat Henkie aangespeeld moest worden, dan volgt er een tirade van verwijten. Dat de bal van Piet naar Klaas goed wordt gespeeld is niet aan de orde. De goeroes langs de lijn bepalen de bal. Hierdoor verdwijnt het onberekenbare van de voetballer zelf. De voetballer mag zelf niet meer bepalen hoe en waar hij de bal plaatst. De voorhoedespeler die zelf een loopactie maakt wordt een uitzondering in het voetbal. Laat de jeugd zelf bepalen wanneer ze gaan rennen.

Een zeer getalenteerde trainer wiens naam ik niet zal noemen, stond laatst bij een jeugdwedstrijdje te kijken en hij zag tijdens die wedstrijd dat een spelertje van team A een spelertje van team B uitkapte en met een schaarbeweging speler B het nakijiken gaf. De coach van A ontplofte bij deze actie! Waarom? Omdat speler A op de linksback positie stond en dit dus niet mocht doen want dit was niet zijn teamtaak.

Laat de jeugd zelf bepalen of ze een actie willen maken om zichzelf vrij te spelen, of ze van dertig meter op doel schieten. Gaat de bal naast? Nou en, dan gaat de bal naast. Als de trainers en leiders gaan beseffen dat teamtaken en teamfuncties samen kunnen gaan met het eigen initiatief van de voetballertjes, dan komt er meer plezier bij de jeugdige voetballers en de supporters langs de lijn. Laat de kleine voetballertjes en kleine voetbalstertjes zichzelf een Shanice van der Sanden, een Arjan Robben of een Jeroen Zoet voelen. Dan kunnen we over een paar jaar weer gaan genieten van een nieuwe Pietje Keizer, een nieuwe Coen Moulijn en een nieuwe Tscheu La Ling in plaats van de Lobanovski robotten.

Paul

Wil je reageren op deze column? Doe dat dan vooral en contact ons via redactie@voetbalinhaarlem.nl.

PAUL CRAMER, 1966 (Santpoort). Werkzaam als elektrotechnisch inspecteur bij Croonwolterendros. Gevoetbald bij sv CTO ’70 te Duivendrecht, APGS in Amsterdam en in de woensdag 3 van SVIJ. Gehuwd en vader van drie kinderen. Nu keeperstrainer bij VVH Velserbroek en jeugdvoorzitter bij vv CTO ’70.