Pancratius – Stormvogels: “Gemiste kans voor Stormvogels!”

Pancratius-coach Van Leeuwen was het afgelopen zaterdag na 65 minuten zat. Met een 0-2 achterstand en een Stormvogels dat zelf maar niet wilde scoren gaf hij zijn ploeg de enige impuls in de juiste richting die er nog te verzinnen was. Risico nemen dus door met 4 spitsen te gaan spelen. Over het hele veld werd er vanaf dat moment 1 tegen 1 gespeeld en dat spelletje beheerste Pancratius goed.

In alle opzichten zocht Pancratius de grens. Het resultaat mocht er dan ook wezen. Stormvogels raakte van de kook en binnen 10 minuten tijd stond het 2-2. En scheidsrechterlijke dwalingen of niet, want één doelpunt was zeker buitenspel, Stormvogels had het aan zichzelf te danken dat het zo in de problemen raakte.

De wedstrijd begon spectaculair. De Badhoevedorpers misten wat basisspelers en de concentratie in de eerste minuten van de wedstrijd. De rechtsback van de Vogels, Van der Voort (nr. 2) , kon bijna vanaf de aftrap ongehinderd opstomen en scoren: 0-1! Na deze treffer werd Pancratius wakker en werkte zich in de wedstrijd door met name de verdediger Rody Pot (nr. 3). Hij kwam keer op keer gevaarlijk met de bal de helft van de tegenstander in gedribbeld. Alleen zijn eindpass kwam maar steeds niet aan of werd door zijn ploegmaten niet begrepen.

Stormvogels was een uur lang meester over de wedstrijd. Het is een redelijk complete ploeg die, net als Pancratius trouwens, 1-4-3-3 speelt met de aanvallende middenvelder in de punt naar voren. En daar zit hem dan gelijk het tactische detail wat een groot deel van de wedstrijd bepaalde. De rechter- en linkermiddenvelders van beide teams hebben, als het goed is, in dit spelsysteem een directe tegenstander. Dat is wel duidelijk. De aanvallende middenvelders, Scholten (nr. 10) van Stormvogels en Bruchner (nr. 10) van Pancratius, hebben dat niet. En hoe los je dat nu als team op?

Stormvogels deed dat door gewoon in de positie te blijven lopen en de balvaardige Bruchner van Pancratius in de zone op te vangen. Pas als het echt moest, in de buurt van het eigen zestienmetergebied, dekte de geroutineerde aanvoerder Jansen (nr. 4) door. Door deze speelwijze kon Stormvogels in hun formatie blijven staan.

Pancratius koos ervoor om zijn linkermiddenvelder Haak (nr. 6) in te laten zakken op Scholten. Dit speelde Stormvogels behoorlijk in de kaart. Haak werd regelmatig aan gort gelopen en in de door hem verlaten ruimte kwamen steeds een middenvelder of back van Stormvogels vrij. Omdat de spitsen van Stormvogels hun directe tegenstanders met acties bezig hielden kon er niemand vanuit de achterhoede van Pancratius uitstappen. Zo creëerden de Vogels een overtal op het middenveld, waardoor Pancratius steeds achter de tegenstander en de feiten aanliep.

De thuisclub werd dus regelmatig van het kastje naar de muur gespeeld. Als er door Stormvogels niet een man meer situatie gevonden werd dan zorgde met name de linkerspits Yilmaz (nr. 11) met zijn individuele acties voor problemen in de verdediging van Pancratius. Het regende daardoor kansen voor Stormvogels. Scholten heeft, naast zijn vermogen om 90 minuten lang te blijven lopen, de intuïtie om steeds op de goede plek te arriveren waar een voorzet of een pass eindigt. Hij kreeg een paar goede mogelijkheden, maar wist alleen het doel niet te vinden. Van de andere mogelijkheden wist alleen de verder onzichtbare van Mierlo (nr. 9) in de 43e minuut de 0-2 te scoren. En dat zou de ploeg uit IJmuiden duur komen te staan, want een 0-4 ruststand had niemand vreemd gevonden.

Het eerste kwartier na de rust verliep net als de eerste helft. Een sterker Stormvogels dat slordig met de kansen om bleef gaan en een Pancratius dat aan het zwoegen was. Tot de reeds genoemde 65e minuut aanbrak. Stormvogels werd door de omzettingen bij Pancratius tot man-tegen-man gevechten gedwongen en weg was de ruimte om in te voetballen. Voor het examen “lijfsbehoud” zakten veel spelers van de blauwen: 1-2 door Rienks (nr. 9). De 2-2 kon ook niet langer uitblijven en die viel in de 75e minuut door invaller Houben (nr. 13).

In een brein van een trainer gaat tijdens de wedstrijd veel om. Meestal wordt het verstand gebruikt. Observeren, analyseren en reageren, dat werk. Coach Van Leeuwen van Pancratius schatte de situatie, met zijn verstand, zo in dat één punt genoeg was. Hij haalde zijn 4e spits terug naar de verdediging om zo een kwartier voor tijd de wedstrijd op slot te gooien. Maar wat zou er nu gebeurd zijn als hij zijn gevoel had gevolgd (want Stormvogels was echt rijp) en zijn team had laten staan?

Mijn gevoel zegt dat Pancratius de wedstrijd dan naar zich toe had getrokken. Waarschijnlijk is het maar goed ook dat ik de trainer van Pancratius niet ben. Want “die het kleine niet eert, is het grote niet weerd”, toch? Of niet?

Otto Berendregt

Team	Formatie	Balbezit	Omschakeling	Balverlies
Pancratius	1-4-3-3 mv punt naar voren	Opbouw via 3, 8 en 10, actie 11	Matig bb-bv 2 linies en redelijk bv-bb	Zakken in tot kop cirkel
Stormvogels	1-4-3-3 mv punt naar voren	Opbouw via 3/4 naar 8, actie 11	Goed bb-bv en goed bv-bb	Pressie vooruit waar mogelijk
	Bijzonderheden
Pancratius	Lengte bij corners, rushes van 3
Stormvogels	Veel beweging en vrije trappen van 8
Pancratius		Stormvogels
1	Ingen	1	Ebbeling
2	Richardson	2	v.d. Voort
3	Pot	3	Eijk
4	Jaspers	4	Jansen ©
5	Bunsee	5	Schoorl
6	Haak	6	Bruinsma
7	Vos	7	Ezeoke
8	Schep ©	8	Blok
9	Rienks	9	van Mierlo
10	Bruchner	10	Scholten
11	Haarlem	11	Yilmaz
12		12	Slobbe
13	Houben	14	Alphenaar
14	Rossum	16	Willemse