Michiel de la Mar van de wachtkamer weer naar de kleedkamer

Het elftal van RKVV Velsen lijkt op tien plekken een vaste contour te hebben. De linksbackpositie is dé plek die nog vacant lijkt. Door de liesblessure van Dylan van de Boogaard acteerde Michiel de la Mar 90 minuten tegen SJC. Het verhaal over de comeback van de man, die de laatste jaren meer in wachtkamers bivakkeerde dan in kleedkamers.

Vermoeden
Donderdagavond, de schemering valt over de trainingsvelden aan Wolff en Dekenlaan. De lucht koelt af, het is zelfs wat frisjes als Michiel de la Mar van binnen glimt van blijdschap. Hij had de hele week al zo’n vermoeden. ,,Dylan liep maandag en dinsdag alleen wat rondjes en trainde niet met ons mee. Donderdag hadden we een tactische training voor tegen SJC. Martin Haar zei dat ik speelde. Ik ben met een grote glimlach op mijn gezicht naar huis gefietst.’’
Een basisplaats in een competitieduel, het leek een eeuwigheid geleden. Maar de 25-jarige De la Mar is er altijd in blijven geloven, al zag hij nog zoveel operatie,- en wachtkamers van binnen. Hij wist waar hij het voor deed.

Gesloopt
Pech en gedrevenheid waren de afgelopen vier jaar de grootste tegenstanders van Michiel de la Mar. Vol ambitie toog hij in 2015 van Schoten naar Velsen. Hij liet zijn vrienden Lennaert Stuur en Sjoerd Auwerda achter. ,, Dat kostte me nog de meeste moeite, maar ik wilde hogerop. Elk jaar hoop ik dat Lennaert ook komt.’’

In 2015 kwam ik dus van een vierdeklasser naar een tweedeklasser, het bleek fysiek een grote stap. ,,Na elke training kwam ik gesloopt thuis en ging ik meteen naar bed. Tijdens de eerste oefenduels keek ik op de klok, dat had ik nog nooit gedaan. Ik dacht ’Pff nog twintig minuten. Haal ik dat wel?’’. Maar mentaliteit is ook een kwaliteit en juist dat bezit De la Mar.

Kruisband
Velsen scoutte hem als linksback, maar omdat die plek was vergeven aan Jesper Gutteling, speelde hij net zo makkelijk als rechtsback.
Met een glimlach. ,,Ik ben eigenlijk rechtsbenig…  Zeven duels speelde ik in de basis. tot ik een kruisbandblessure opliep. Daarna heb ik een jaar niet gespeeld.’’

Fysiotherapie
Zijn toenmalige trainer Ton Pronk is ook fysiotherapeut en gaat terug in de tijd. ,,Wij zijn zeer secuur te werk gegaan met de revalidatie van Michiel. Ik ben liever te lang bezig zijn met zijn herstel, dan dat ik hem te snel breng. Ook al omdat Michiel ook druk was met school, dat zijn allemaal aspecten die ook meetellen. Tuurlijk was dat frustrerend voor Michiel, die jongen is zo gedreven en moeilijk af te remmen. Maar voor Angelo Beck hebben we ook ongeveer een jaar uitgetrokken. ‘’

Scheenbeen
Na zijn revalidatie was Velsen inmiddels gepromoveerd naar de eerste klasse. ,,Ik had geen last meer van mijn kruisbandblessure, maar kreeg dat seizoen te maken met last van mijn scheenbeen. Lange tijd wisten we niet waar het vandaan kwam.’’ Totdat De la Mar zijn agenda eens pakte en zag welke fysieke arbeid hij in een week leverde. ,,Ik zat op de HALO – Hogere Academie voor Lichamelijke Opvoeding- en daar moesten we toen ook veel sporten. Daarna ging ik trainen bij Velsen. Het was overbelasting.’’

Ambtelijke molen
Toen vorig seizoen Martin Haar aantrad als oefenmeester maakte De la Mar alleen de voorbereiding mee, daarna verdween hij weer in de ambtelijke molen van het ziekenhuis. Hij had last van zijn enkel, maar zijn klacht werd eerst niet erkent door de medici en na lang aandringen was het wachten op een MRI, uitstel van een MRI, wachten op de operatie. ,,Ik heb vorig seizoen zeven duels in het tweede gespeeld.’’

Erfenis
En wederom zag hij een promotie, ditmaal naar de hoofdklasse, aan zich voorbijgaan. Dit jaar moest zijn kans worden. Jesper Gutteling liet namelijk een mooie erfenis na, de linksbackpositie. Maar Velsen haalde Dylan van de Boogaard, die het eerste competitieduel in de basis stond. ,,Ik heb natuurlijk veel van de trainingen van Martin Haar gemist en de groep is conditioneel sterker geworden, dus ik moet wel flink aan de bak. Gelukkig is mijn vriendin fysiotherapeut, dus als ik wat pijntjes heb, kan zij me helpen.’’

Gisteren was het zover en speelde hij in Noordwijk negentig minuten. ,,Michiel is een bijtertje’’, weet zijn ex-trainer Ton Pronk. ,,Als je als spits tegenover hem staat dan word je niet blij. Met zijn gedrevenheid kan hij ook makkelijk op beide backposities uit de voeten.’’

En zo stond De la Mar tegen SJC eerst tegen de wendbare Nigel Hardenberg en later tegen een wat fysiekere opponent. ,,Simpel spelen had Martin gezegd. Bal afpakken en dan inleveren. Dat was ook genoeg. Die mooie passes komen later wel weer….’’

Tekst: Peter Brink
Foto: Frans van der Horst / www.rkvv-velsen.nl