Late treffer VVV kost Telstar twee punten
Goed spelen, kansen krijgen maar toch met 0-3 in het stof bijten. Raar maar waar. Het overkwam Telstar afgelopen vrijdag tegen Heracles in een boeiend duel.
Vrijdag gingen de Witte Leeuwen op bezoek bij VVV-Venlo dat prima meedraait met een merkwaardig doelsaldo (13 voor 13 tegen). Veel scorend vermogen maar verdedigend kwetsbaar. In Sven Braken en Nick Venema beschikt VVV-Venlo in ieder geval over twee bovenmodale spitsen.
Zou Telstar van defensieve wanorde kunnen profiteren? Opvallend in Venlo: de spelers dienen vanuit de kleedkamers af te dalen via een steile trap naar het veld. Welkom in ‘’Leeuwenkuil’’ De Koel. Door een rechtstreekse tv- uitzending van Jong België- Jong Oranje ging het duel pas om 21.00 uur van start. Een latertje dus voor spelers en zeker ook voor een handjevol meegereisde supporters. ’’Een stugge ploeg,’’ zo karakteriseerde VVV-Venlo trainer Rick Kruys Telstar voorafgaand aan het duel.
Een paar minuten na afloop. Ronald Koeman loopt vloekend, tierend en schuimend de lange trap op en produceert de ene na de andere krachtterm. Zijn intrinsieke woede was terecht want ga maar na: drie minuten voor tijd bracht Mikhel Ainsalu Telstar na een slecht verwerkte corner op een 0-1 voorsprong en in 90+7 in na later bleek de allerlaatste seconde kreeg Telstar toch nog de kous op de kop. VVV kreeg een vrije trap en iedereen, dus ook de keeper van VVV, dook op in het strafschopgebied. Er werd geduwd en getrokken, de Telstar- defensie, voortreffelijk op dreef, kreeg daardoor de bal onvoldoende weg en daar stond Sven Braken plotseling vrij en knalde van dichtbij bij de tweede paal voor ruim 4500 toeschouwers de niet meer verwachtte gelijkmaker achter de verbouwereerde Ronald Koeman Jr die wederom sterk op dreef was.
Telstar had voor rust al een behoorlijk overwicht opgebouwd maar zag voorzetten van links en rechts wederom weer dat beetje precisie ontberen om de openingsgoal te forceren. De gastheer keek toe en speelde in een stroperig laag tempo zonder enige creativiteit. Na rust kwam het duel meer in evenwicht maar bleken beide goalies in topvorm. Telstar speelde zoals Snoei graag ziet: ontregelen en op de counter toeslaan.
De defensie en het middenveld acteerden naar behoren maar voorin schortte het wederom aan broodnodige stootkracht. Het veldspel was verzorgd en regelmatig attractief, maar te vaak konden de spitsen het verschil niet maken op een avond dat Telstar bewees een luis in de pels te kunnen zijn voor ploegen die promotieaspiraties koesteren en nadrukkelijk uitspreken.
Hans Akkerman
