Nog maar een paar maanden terug kroonde DSS zich tot kampioen van de vierde klasse. Eindelijk, want wat hadden ze gesmacht naar dat moment. Twee sterkhouders zochten hun heil elders van de zomer, maar met een op papier leuke selectie werd de nieuwe uitdaging aangegaan. De missie verloopt nog wat stroef. Twee behoorlijke uitnederlagen en een gelijkspel tegen Sporting Krommenie, daar hadden spelers en de beleidsbepalers natuurlijk niet op gehoopt en gerekend. Zondag wachtte laagvlieger Hercules Zaandam en dus de kans sportief het tij te keren en aansluiting te vinden bij de middenmoot.
Opperste opluchting en ontlading na laatste fluitsignaal
Dé opmerking van de middag vertelde een heleboel, zo niet alles, over het zeer povere duel. “Hey scheids, fluit maar af want ons licht is niet zo best,” beet teammanager Milko Pieters diep in blessuretijd de scheidsrechter van dienst toe. Het was namelijk nagelbijten voor een ieder die DSS een warm hart toedraagt. Voor rust konden ‘de jonkies’ van DSS speltechnisch het verschil nog wel maken tegen de fysiek sterke maar uiterst sportieve Zaankanters, maar na rust was het overleven in een duel dat met de minuut slordiger werd en aan het eind weinig meer te maken had met voetballen, maar voor DSS alleen nog maar met puur overleven. Het laatste fluitsignaal werd dan ook gevierd alsof een periodetitel werd behaald. DSS begon nog wel redelijk en nam de leiding toen de snelle Chris Waardijk vijftig meter opstoomde, iedereen en inclusief de keeper er uitliep of passeerde en de bal keurig in de lange hoek deponeerde; 1-0
Tweede bedrijf doet pijn aan de ogen
Na de openingstreffer was het over een uit met de Haarlemse dadendrang, want de gasten kwamen een paar keer venijnig door maar ontbeerden voorin vooral kwaliteit. Na de pauze drongen de Zaankanters DSS ver terug en ‘vergat’ DSS de tegenstander op de counter pijn te doen.
“Dat moet duidelijk beter bij ons. Vergeet niet: er stond toch wel druk op onze ploeg na de teleurstellende drie eerste wedstrijden. Dit was een pittige pot, een veredeld soort vechtvoetbal. Het leek wel of we niet durfden. Hier zullen we ons tegen moeten wapenen en dat is dus duidelijk een verbeterpunt,” gaf aanvoerder Ruben Roos grif toe om vervolgens weer aan te sluiten bij zijn voetbalmaten die op het veld nog een nabespreking voor de kiezen kregen. DSS vindt weer aansluiting maar zal, om te overleven in de derde klasse, vooral fysiek negentig minuten lang de nodige stappen moeten zetten. Maar de eerste driepunter is binnen en dat geeft moed met de derby tegen Alliance ‘22 volgende week in het vooruitzicht.
Tekst: Hans Akkerman
Foto: DSS