Henny’s column: Den Haag heeft de schuld

Wat is er toch aan de hand in onze maatschappij en vooral wat is er toch aan de hand in onze eigenlijk zo mooie voetbalsport? Wedstrijden in lagere klassen die voor het plezier gespeeld zouden moeten worden en die eigenlijk geen belangen kennen, lopen bij voortduring uit de hand. OSV tegen ZBC’97 en Hekelingen tegen Kocatepe, er moest zelfs politie aan te pas komen.

Toen de 41 jarige grensrechter Richard Nieuwenhuizen dood werd mishandeld door drie jongens van 15 en 16 schrok iedereen. De zondag erop werden er minuten stilte in acht genomen, maar de week daarna begon de ellende weer. Iedere week is er enorm veel agressie langs en op de velden. Maar wat is er gebeurd na het vreselijke incident met de heer Nieuwenhuizen. Waar is het onderzoek naar de oorzaak van de agressie en wat kunnen we eraan doen?

Het voetbal is een afspiegeling van de maatschappij, wordt er gezegd. Nou lekkere maatschappij waarin spelers van veelal lagere teams van nette clubs elkaar naar het leven staan, dat er tijdens een hele wedstrijd je moeder is een kankerhoer en kanker op dikke, tegen de tegenstander wordt geroepen. Scheidsrechters de uitslag dermate beïnvloeden dat van eerlijke resultaten geen sprake meer is. En 22 spelers en de nodige toeschouwers elkaar letterlijk in de haren vliegen en op elkaar inslaan.

In zo’n wedstrijd werd de game gefloten door een A- scheidsrechter, maar hij was ook clubscheidsrechter. De eerste helft ging geweldig maar in de tweede helft bij de stand 2-2 sloegen de stoppen bij de man door en moest de thuisclub winnen. Spelers die van eigen helft gingen scoren werden afgefloten voor buitenspel, een door twee man neergelegde speler binnen de zestien kreeg geen strafschop, een zonder reden gegeven vrije trap op de 16 luidde de gelijkmaker in, het kanker gescheld dat iedereen hoorde alsmede de vreselijke overtredingen van de thuisploeg werden niet bestraft, en toen de uitploeg 3-4 scoorde werd de wedstrijd met tien minuten verlengd en scoorde de thuisclub in die extra tijd een buitenspel goal die toch telde.

Zo maar een voorbeeld maar het gebeurt helaas op vele velden en iedere keer weer. Een eerste oplossing zou zijn buitenspel afschaffen wanneer er clubscheids- en grensrechters actief zijn. Maar het begint natuurlijk bij de deelnemers zelf. Zij gebruiken het voetbal als podium om alle in de week opgebouwde frustraties af te reageren en dit terwijl voetbal de sport zou moeten zijn waarin deelnemers en kijkers leren in de maatschappij met respect voor elkaar om te gaan.

Een voor beeld nemen aan rugby zou ook een goede stap zijn. Daar is altijd respect voor de scheids, ook al gaat het er hard aan toe. Beslissingen worden altijd geaccepteerd. Er is agressie, er is felheid, maar er is ook respect. Al bij de kleinsten wordt het er in geramd bij de trainingen. Respect voor tegenstander en leiding. Rugby is veel meer elitair dan voetbal. De KNVB faalt ook hier, in the blind boetes en 7 wedstrijden schorsing uitschrijven helpt niet. Het maakt de frustratie alleen maar groter. Waar blijft het onderzoek naar de oorzaak van de agressie en naar de manieren om er iets aan te doen?

En de jeugd, die ziet niet anders en neemt alles wat ze zien over waardoor het iedere keer erger wordt. De ouders zijn ook schuldig. Allemaal denken ze dat hun zoon of dochter Messi is, ze schreeuwen, schelden en staan niet achter de hekken. Houd toch je mond, de coaches roepen al genoeg.

Eigenlijk is het geen wonder wanneer 150 volksvertegenwoordigers in Den Haag elkaar dag in dag uit tegenwerken en voor rotte vis uitschelden. In Den Haag ligt de grootste schuld. De verwording van de maatschappij begint daar. Waar de politiek het voorbeeld zou moeten zijn is het de agar agar, de voedingsbodem.

Kom op Den haag, kom op KNVB, doe er wat aan!

 

Henny Rückert

Deze column van Henny is maandagavond 15 maart voorgedragen tijdens Haarlem105 Sport Café.

HENNY RÜCKERT studeerde biologie, was enkele jaren werkzaam in de farmaceutische industrie, en werd door de regionale omroep bij het radiowerk getrokken. Een verslag van Rohda-KHC was zijn debuut. Zo rolde hij de sportjournalistiek binnen. Henny werkte bij de Twentsche Courant, belandde bij de radio, erfde van Theo Koomen diens liefde voor schaatsen en wielrennen, versloeg voor luisterend Nederland alle mogelijke wielerkoersen, van amateur-wedstrijden tot 10 keer de Tour de France voor radio Tour de France. De Nederlandse televisie stuurde hem in 1992 naar Sint Maarten (N.A.) om een documentaire “Ook dit is Nederland” te maken. De film kwam er maar er volgde een verblijf van 17 jaar op het Bovenwindse eiland. Tot 2000 werd er nog voor de televisie gewerkt. Nu, 65 jaar, is hij voetbaltrainer bij twee Haarlemse clubs, Alliance’22 als hoofdtrainer F en ad interim E en de Koninklijke HFC waar hij de lagere seniorenteams en 2 A-junioren en 2 B-juniorenteams onder zijn hoede heeft.